13 Şubat
•
Biz hepimiz Vefa için yaşıyorduk. Onun için nefes alıyor, onun için hayatımızı idame ettirmeye çalışıyorduk. Birbirimizle kavga etmezdik çünkü Vefa'ya sahiptik. O bizi severdi, sırasını bekleyen ve uslu duran herkesi severdi Vefa. Saçlarımızı okşar ve tenimizi buseleriyle neşelendirirdi. Adımızı sayıklar bazı geceler, bazı geceler adını sayıkladıklarını dinlerdik. Vefa gülümserdi ve biz tüm güller teker teker açardık.
Ben Yakut kınadığım her şeyi yaşamaya yemin edercesine hayatına devam eden o kadınım. Bir öğrenciyim, bir avukatım, bir doktorum yahut herhangi biriyim. Onlardan biriyim. Vefa'nın seçilmiş kadınlarından biri. Sadece ona ait ve ona ait olmak için derisini kazıyan, mesleğini bırakan, kendinden ödünler veren kadınlardan biri.
Vefa şeytan tüyünü çıkarıp yüzünüze doğru üflediğinde ve o tüy uçup gönlünüze değdiğinde artık dönüşü olmayan o yola girmişsiniz demektir.
Ben Yakut, bu da benim bir adam için yok oluş hikayem. Vefa'nın katline hoş geldiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Adam Yaşatmak
RomansaKaranlığa uzun süre bakarsanız, karanlıkta sizin içinize bakmaya başlar." Baktığım en aydınlık, safi karanlık içime usul usul kirini akıtıyordu. Kendi ayakları üzerinde durabilen bir avukatın sonunu getirecek olması zerrece umrunda değildi karanlığı...
