McQUEEN: Fast and Callous

Prolegomenon

This is a work of fiction. Names, characters, places, businesses, events and incidents are either the products of author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead or actual events is purely coincidental.

Created by: Innocent_skull51998

© All Rights Reserved. 2015

xxx

It's cold this morning. Kinuha ko ang phone ko sa bedside table. The time is 6:45. I have to go to the race pala. Patay ako nito mal-late ako napakamoody pa naman ng manager namin parang may dalaw. I have to get there early before too many racers arrive and haul the cars away. Bumangon na ako mula sa kama at dumiretso sa bathroom. Pagkatapos kong maligo nagbihis agad ako ng black ripped jeans, white crop top and a boots. Nagmamadali rin akong kumain.

"Hey kid, hows it goin'?" This is the manager of the race, Tony. He has a raspy voice from yelling at the racers all the time, because he never thinks they are doing a good job. Tony hit the 'OPEN GATE' button so I drive in nandito na ako sa Matsuri the place where the race and the racers are.. I get out and shake hands with him, and go to look at the cars at sa mga kaibigan ko. Bakit kaya wala pa ang mga Arch Mage?

"Manager, are we late?" pahabol nila Rae, Anya, at Fritz. Kahit kailan ang tatlong 'to parati nalang nahuhuli.

"You're just in time." Sagot ng Manager namin at umalis na. Miracle hindi siya galit or binangayan man lang kami.

"Anong nakain nun?" pang-aasar ni Rae

"Oy, aga natin Gal ha?" tanong ni Anya. Malamang maaga naman ako parati ah.

"Siyempre eh panu naging Mcqueen yan kung parating late." Singit ni Rae with her sarcastic tone at inakbayan ako. Teka! Anong connect dun sa pagiging early bird ko sa pagiging Mcqueen ko sa race. Hays, kahit kailan nakakalito sila. Pero love na love ko.

"Eh, anong connect dun?" tanong naman ni Fritz with her epic face. Pareho kami nang iniisip noh? Or sadyang napakaloading lang talaga ng utak naming dalawa. Hihihi.

"Nasan na ang mga unggoy?" walang gana kong tanong. Well, I'm referring sa mga ka members naming mga boys. Na mas matagal makapunta. Ewan ko ba sa kanila.

"May alagang unggoy ba tayo?" naku! Eto na naman si Fritz!

"Tumigil ka na nga Fritz!" sigaw naman ni Rae

"Ano? Nagtatanong lang naman ako ah!" magtatalunan pa ba naman. Parang mga bata. Hindi nalang namin siya pinansin. Parati rin naman kasing nagtatanong.

"Papunta na raw silang apat." Sambit ni Anya. Actually anim ang boys namin yung dalawang magkakapatid nagpunta sa U.S may aasikasuhin lang daw kasi. Habang ang apat na unggoy natitira dito. Panu naman kasi napakaclingy nila. Kaya binigyan ko sila na endearment which is Unggoy.

"Mags-start na ang race kids, do prepare your cars." Sabi ng manager namin. He always prefer to called us 'kids' hindi naman kami mga bata ah we're teenagers already. Naghihiwalay na kaming apat papunta sa aming mga sasakyan. Ilang minuto rin ay dumating na ang apat na unggoy.

I was so excited that I have my Ferrari F430. I drove to my garage where my friends work on their cars. Dominic and Shaw are already there, watching a tape from the last race down in L.A. See! Nagr-relax lang ang mga unggoy nato. Habang sina Shiro at si Happy ay nakahiga lang sa mga kotse nila. Lumabas ako sa kotse ko para sabihin sa kanila na paghandaan na nila kung anong dapat paghandaan at sumunod naman sila. Lakas talaga ng karisma ko.

A hundred or more people are already there, and we pull up as 3 cars screech down the quarter-mile road. Nasa loob na kami ng mga kotse namin.

I put in my bet and line up for the next race, Dominic is going too, in his Saleen. I hate racing against him because he always gets pissed off when he loses to me. I think it's funny, but I would never say that in front of him. Baka iiyak na naman. Patay ako sa babe niyang si Anya. Hihihi ewan ko sa kanila kung sila na talaga I just say M.U na sila or more than that.