The raven and the Wolf

Hoofdstuk 2: WegisWeg

Het was een paar dagen voor 1 september, de dag dat zowel Draco als Sarin naar Hogwarts kon. Ze liepen met het gezin door de straten van de WegisWeg. Ze waren in twee groepen opgesplits, gezien dit makkelijker was. Draco was samen met Lucius de ene kant uitgelopen en Sarin en Narcissa liepen met Cloe de andere kant uit. Ze begonnen met de toverstok, een oud winkeltje vol met opgestapelde dozen. Een oudere man kwam uit de hoek van het winkeltje 'Aah, ik verwachte deze ogen al te zien' zei hij. Sarin fronste even. 'Ik kom hier voor een toverstok' zei ze wat verbaasd. 'Ja, even denken' zegt hij wat wazig en liep naar achteren, uiteindelijk kwam hij met een mooie stok aan. '12 cm lang, gemaakt van ebbenhout en de kern van de maan van een eenhoorn' zei hij en overhandigde de stok

Ze stopte voor Madam Malkin, de kledingwinkel aan de straat. ''Ik ga samen met Cloe boeken halen voor jou en Draco'' zei ze en gaf haar eigen zakje met wat galjoenen, sikkels en knoeten in haar hand. Ze knikte zacht en zei haar zusje en tante gedag. Sarin liep de winkel alleen binnen en was al snel aan de beurt. Ze nam plaats op een verhoging zodat Madam Malkin de maten goed op kon meten. Terwijl ze stond kwam er een meisje binnen met groene ogen, zwart kort warrig haar en een bril die erg kapot was waardoor ze haar lach in moest houden, het leek net alsof ze uit een gevecht kwam met grotere jongens. Zonder dat ze het besefte maakte ze met haar hand een soort groet beweging toen ze haar hand naar haar mond bewoog. ''Hai'' zei het meisje wat onhandig. Sarin knikte terug, ze stond te ver achterin de winkel om fatsoenlijk te kunnen antwoorden of ze moest door de winkel schreeuwen.

Madam Malik kwam terug lopen en liep naar het meisje toe. "Kom je voor Hogwarts, lief?'' vroeg ze aan haar, het was dezelfde vraag die ze aan Sarin had gesteld en waarschijnlijk wel naar iedereen die binnenkwam. Madam Malkin was een wat stevige, opgewekte heks die in top tot teen in lila was gekleed. ''Ik heb alles op voorraad, een andere leerling word net opgemeten'' ze knikte naar Sarin toe. Het meisje knikte en liep mee naar achteren, terwijl ze plaats nam naast Sarin. ''Hai'' begroette  ze haar, ze had mee geluisterd omdat het best rustig was in de winkel en Madam Malkin best duidelijke stem had. ''Ben jij ook zo enthousiast om naar school te gaan, ik wel namelijk. Mijn neefje gaat ook. Maar ik vind hem een beetje irritant soms. Hij is zo arrogant'' vertelde ze enthousiast naar het meisje toe. Het meisje maakte een hummend geluid en knikte wat. ''Ik denk het'' antwoordde ze wat flauwtjes. ''Oh, ik dus wel. Ik weet ookal dat ik in Slytherin kom, mijn hele familie heeft er in gezeten zo'n beetje" legt ze uit en zucht dan zachtjes, wat als het meisje het allemaal niet zo interesseerde, of nog erger wat als ze van dreuzelafkomst was, ze zou dan geen idee hebben waar ze het allemaal over gehad had en zou haar eigen familie schande aanbrengen.

Ze viel stil voor even, maar toen zag ze wat opmerkelijks bij de etalage staan.  ''Kijk die man eens'' zei ze tegen het meisje naast haar. Henna glimlachte toen ze hem zag en zwaaide. ''Dat is Hagrid'' zei ze, blij dat ze wat wist om over te vertellen. ''Hij is terreinwachter op Zweinstein'' ze keek naar buiten. Hagrid stond met twee ijsjes in zijn hand en wees dat hij niet naar binnen kon komen. 'Dat is wel erg interessant' mompelde Sarin. ''Wat is je naam trouwens?'' vroeg ze, maar het meisje antwoord kon geven werd ze onderbroken door Madam Malik die een tas met Sarin haar klaar gemaakte gewaden gaf. ''Helemaal klaar'' zei ze met een glimlach. Sarin stapte af van het krukje. ''Ik zie je wel op school'' zei ze tegen het meisje en betaalde haar kleding, waarna ze naar buiten toe liep. Het meisje achter haar gelaten.

Terwijl ze de straat uitliep op weg naar de boekenwinkel kwam ze de achter dat ze eigenlijk ontzettend verdwaald was. Ze topte daarom maar in de drukte en liep richting een rustig gedeelte. Er kwam een jongen met een bleke huid, strakke kaallijn, zwart haar en  bijna zwarte ogen haar kant toe lopen.  ''Je ziet er verdwaald uit'' zei hij, zijn stem was rustig en vriendelijk. Ze keek op en grinnikde. ''Dat kan je zeggen'' zegt ze en vervolgde haar zin  ''Als het goed is is mijn tante samen met mijn jongere zusje bij de boekenwinkel, maar geen idee meer waar die was" antwoorde ze. De jongen knikte. ''Ik kan meelopen, ik weet welke boekwinkel het is waarschijnlijk'' antwoorde hij.

Sarin knikte en glimlachte naar de jongen. Ze wou wat zeggen maar werd onderbroken heel hard. "Jewel" enthousiast riep een en liep toen naar twee meiden van haar leeftijd toe, een met roodblondig haar en een met zwart haar. De jongen naast haar leek zowat te staren naar het meisje met de ravenzwarte haren toen ze een beest haar ketting probeerde af te jatten. 'Laat los!' Zei ze wat paniekerig. Een meisje van elf rende naar haar toe 'laat mij maar, dit hebben ze soms' zei ze en haalde het beestje van haar ketting af zonder dat deze hem los kreeg. Sarin fronste en keek het meisje aan 'juist ja' ze moest nog even bij komen van de schrik en keek naar hoe het meisje eigenlijk vooral bezig was met aan het praten tegen de koffer. 'Excuses, ik zie jullie wel op school' zei ze netjes maar wat ongemakkelijk. Haar blonde haren vielen net over haar oren. Ze liep door met de koffer tegen haar aangedrukt. Sarin tikte de jongen aan 'Verder?' Vroeg ze, toen de twee meiden ookal uit het zicht waren verdwenen.

Toen ze eenmaal in de boekenwinkel waren keek ze rond opzoek naar Narcissa of Cloe, gezien beide spoorloos waren liep ze maar met Phillip mee. 'Ik denk dat ze zijn vergeten' zei ze met een teleurstelling. 'Maar ze hadden mijn schoolboeken al gehaald' het was net alsof ze tegen een muur stond te praten, want Phillip, zoals de jongen zich onderweg had voorgesteld, was al lang weer naar het staren op de twee meiden die ze ook zagen op de WegisWeg. 'Ja, heel interessant en zeker mooie meiden' zei ze, het eerste met een sarcastische toon. Phillip grijnsde kort maar zijn ogen bleven op het meisje met de ravenzwarte haren hangen. Sarin schudde haar hoofd en besloot om de boeken te bekijken in de boekenkast. 'Ja, hij lijkt net uit te dood te zijn opgewekt, zo bleek is hij en die zwarte ogen' zei iemand net te hard in de winkel. De stem was het meisje naast het meisje waar Phillip zo geobsedeerd door was.

Sarin fronste en keek naar het meisje 'dat is niet heel aardig om te zeggen' riep ze naar haar toe, duidelijk geïrriteerd. Wat ze niet merkte was dat langzaam het pigment uit haar irissen zakte en ze bloedrood werden, iets wat sommige mensen in de winkel angstig maakte en ze liet denken aan iemand uit het verleden. Ze voelde een hand op haar schouder 'ik zit er niet mee, rustig maar' de kalme stem van Phillip zorgde ervoor dat het pigment weer terug kwam en de irissen de donkerbruine kleur weer aannam. Een paar omstanders knipperde even met de ogen, alsof ze het allemaal hadden gedroomd. Ze glimlachte even en draaide om. 'Ik zie je straks wel weer op school' zei ze en liep naar buiten richting de ijssalon, de plek waar ze het uitje zouden afsluiten met het hele gezin.