The raven and the Wolf

Hoofdstuk 3: de treinreis

Het gekrijs van haar uil zorgde ervoor dat Sarin wakker werd, Shadow die zich genesteld had in een van de kastjes van haar bureau gezien een kooi niet goed genoeg was voor het beestje. Ze gooide een kussen naar de vogel toe, die geschrokken opfladderde  en draaide zich kort om, waarna ze realiseerde welke dag het vandaag was. Binnen een seconde stond ze naast haar bed en keek in de kast wat ze aantrok. Terwijl ze klaar was met omkleden deed ze haar gordijnen open en staarde gedachteloos uit het raam. Over enkele uren zou ze op Hogwarts aankomen en niet eeuwig in dit huis zijn. Ze glimlachte bij de gedachte dat ze straks niet aldoor op de lip zat bij haar neefje en zijn vriendjes, die waren er waarschijnlijk wel maar ze kon gewoon zelf ook meer vrienden maken zonder dat het goed gekeurd was door haar helen gezin.  Net toen ze uit haar kamer liep liep ze tegen Lucius aan. "Oh, sorry" zei ze. "We gaan zo weg, ontbijt is al klaar" zei hij, meer als informatie dan als uitnodiging. Sarin knikte en liep naar beneden voor het ontbijt.

Uiteindelijk aangekomen op perron 9 3/4 namen Draco en Sarin afscheid van Cloe, Narcissa en Lucius. "Ikke wil ook mee" zei Cloe, die alleen maar aan Sarin haar arm bleef hangen en haar niet los wou laten. Ze knielde bij haar zusje neer, ookal was ze maar een paar centimeter kleiner. "Je mag over een paar jaar ook mee, maar nu moet je thuis blijven. Ik kom met kerst terug met hele mooie verhalen, goed?" Zei ze lachend en Cloe knikte na even na te denken. "Ja" zei ze enthousiast en liep naar Narcissa toe. Daarna pakte ze beide hun spullen en liepen ze naar de trein, die er al een tijdje stond. Na nog even te zwaaien naar een raaf die haar in de gaten leek te houden op de leuning van een bankje. 

Sarin keek eenmaal binnen in de trein rond of ze bekende zag en keek toen naar Draco, die daarna snel haar  haar weggelopen was richting Crabble en Goyle, twee van zijn vrienden en ze leken meer op grote bodyguards dan echte vrienden. Ze hadden het verstand van een walnoot, maar dat moest je hen zeker niet zeggen. Sarin zelf liep alleen verder van coupé naar coupé, de meesten zaten vol.

Na een tijdje zoeken kwam ze een redelijk lege coupe tegen. Het was een coupé voor zes personen en er zaten vier mensen in, twee ervan herkende ze. "Hey, de meeste coupés zijn vol. Zou ik hierbij mogen zitten?" Vroeg ze beleeft terwijl ze bij de deuropening bleef staan. Het meisje met groene ogen en een bril keek op en knikte. "Tuurlijk" zei ze met een glimlach. Sarin knikte en nam plaats naast het andere meisje. Ze had zwart haar, felle blauwe ogen een een hele lichte huid. "Ik ben Sara Ravenclaw" stelde zich voor en stak een hand op. Sarin  was even verbaasd, ze wist natuurlijk dat de Ravenclaw familie nog standhield maar niet dat ze ook echt iemand ervan zou ontmoeten. Na even staren pakte ze de hand aan. "Lotte Riddle, aangenaam" ze schudde haar hand en knikte. Daarna kwam er een namen rondje. Naast Sara zat een jongen genaamd Ron Weasley.  Ze kende de Weasleys wel van verhalen. De familie  was niet zo rijk en de vader van de familie werkte op het ministerie ergens, iets wat met dreuzels te maken had.  Tegenover Ron zaten dan wel de boeiendse personen van de wereld op dit moment. Henna en Harry Potter, Sarin zelf voelde zich beetje ongemakkelijk bij hen gezien haar familie maar aan de andere kant was ze ook gewoon bij dat haar achternaam niet Sarin Voldemort was. Anders had er niet zo'n gezellige sfeer gehangen als er nu hing. Ergens wou ze ook allemaal opmerkingen over hen maken, maar het was niet slim als ze vertrouwen van hen moest hebben.

In de deuropening verscheen een jongen met een wat rond gezicht. Duidelijk was hij verdrietig ergens over ''Het spijt me'' zei hij ''Maar hebben jullie een pad gezien ergens gezien'' vroeg hij met een beetje hoop. Iedereen schudde zijn hoofd en toen zuchtte hij een beetje verslagen. ''Hij gaat er ook steeds vandoor, ik ben hem kwijt'' zei hij wat verslagen en Sara keek hem hoopvol aan. ''Vast niet, ik help wel mee zoeken'' zei ze vriendelijk en stond op. ''Ik zie jullie later wel weer'' antwoorde ze naar de rest van de groep en liep met de jongen mee.

'Willen jullie een spreuk zien?' Vroeg Ron na even om de stilte te breken en iedereen keek geïnteresseerd op. ''Jawel, lijkt me leuk'' antwoordde Sarin enthousiast en iedereen keek naar hem. ''Ik heb hem van George, mijn oudere broer gehoord'' zei hij en pakte zijn rat erbij. ''Ik kan hem ermee geel maken'' zei hij en schraapte zijn keel. Het moment dat hij wou beginnen kwam er een meisje binnen. Ze had dik, warrig bruin krullend haar en grote voortanden. ''Heeft iemand misschien een pad gezien, een jongen genaamd Neville is de zijne kwijt'' zei ze wat bazig. De vier overgebleven mensen schudde opnieuw hun hoofd. ''We hadden net gezegd hem niet gezien te hebben'' zei Sarin, maar het meisje luisterde niet en keek naar de toverstok die Ron vast had. ''Oh, je wilde toveren, laat zien dan'' zei ze en ging zitten naast Henna en tegenover Sarin, Ron haalde zijn schouders op en schraapte zijn keel. 'Boterbloemen, goud, zonlicht en banaan, maak die dikke domme rat geel als saffraan.' Hij zwaaide met zijn staf maar duidelijk niks gebeurde. 'Weet je zeker dat het een echte spreuk is, als dat zo is is het niet erg best. Ik zelf heb al een paar eenvoudige spreuken geprobeerd, om te oefenen voor school. Ik ben namelijk de enige met magie in mijn familie. Het was een hele verrassing dat ik een brief kreeg. Ookal ben ik wel dolblij, Hogwarts is de beste school voor hekserij en hocus pocus die er bestaat. Ik heb al mijn studieboeken al gelezen, ik hoop zelf dat dat genoeg is. Ik ben Hermione Granger trouwens. Hoe heten jullie?'' vroeg ze. Alles ging erg snel en iedereen keek elkaar een beetje aan. ''Ron Weasley'' mompelde Ron. 'Sarin Riddle' Sarin haar stem was ook best rustig en niet al te opgewekt, ze wou wel vrienden maken voor zichzelf maar liet niet zomaar iedereen vrienden zijn en had geen zin dat deze meid zomaar haar reputatie, die vond dat ze al had, te verpesten. ''Henna en Harry Potter'' zei de tweeling zo'n beetje tegelijkertijd.