The raven and the Wolf

Hoofdstuk 5: het feestmaal

Na Sarin waren de laatsten van de groep, die al erg van afgedaald. 'Scamander, Meridiana' riep Minerva, het meisje liep naar voren onder geroesemoes van de eerste jaars, net zoals bij Henna en Harry. Niet dat dat lang van duur was, een tweede jaars Gryffindor stond namelijk op "Wil iedereen alsjeblieft even een minuut stil zijn, zodat alles door kan gaan" riep ze naar de eerste jaars, ze was het kennelijk zat en had trek gekregen in het eten, wat logisch was. Het meisje keek haar dankbaar aan en werd ingedeeld in Hufflepuff. Ze was daar erg tevreden over. 'Shadowstorm, Quinten' vervolgde McGonagall. Een jongen met donker haar, die niemand aankeek ging op de kruk zitten. Hij werd in Slytherin gedeeld, na heel veel stilte en twijfel van de sorteerhoed. Hij nam plaats schuin tegenover Sarin. Ron werd ingedeeld bij Gryffindor als snel en de rij sloot zich uiteindelijk af bij een Zabini, die ook in Slytherin werd gedeeld maar aan de andere kant van de tafel plaats nam.

Toen de sorteercermonie na een tijd afgelopen was stond Dumbledore op. "Allereerst, welkom op Hogwarts. Ik wil eerst graag een paar woorden zeggen, dit zijn ze: domkop, blubber, kleinood, kriel, dank u" zei hij en na die tijd spreidde hij zijn handen en ging weer zitten. Eten verscheen op elke tafel en Sarin keek even vragend naar Phillip "Doet hij dit elk jaar?" Vroeg ze erg verbaasd en pakte wat eten van de tafel. Phillip knikte "Zeker, aan het einde zingen we ook nog ons schoollied" zei hij en pakte ook wat eten. Sarin was ondertussen allerlei vragen aan het beantwoorden van Katherin, die maar geen uitknop had met vragen stellen. Na enkele minuten werd het vragen uurtje onderbroken door een groot zwaard van de Bloody Baron aankwam zweven, hierover had Sarin verhalen gehoord thuis. ''Hallo Phillip, wie zijn deze aanwinsten'' zei hij en nam plaats naast haar. Sarin haar hand trilde licht bij de vraag, afgezien dat waarschijnlijk bijna geen enkel levend persoon, afgezien van Dumbledore die al zo oud is als een oude boom, wist niemand wie haar vader is. Maar een spook natuurlijk wel. ''Sarin Riddle'' zei hij en knikte naar haar. ''Katherin Lestrange'' hij wende zich toen af en knikte naar Katherin. De paar seconden dat de baron naar Sarin keek bevestigde al haar gevoelens, hij wist wie ze was maar dat hij niks zei gaf ook wel wat vertrouwen in het spook. ''Ik denk dat jullie het erg goed gaan doen en hopen veel punten te verzamelen. Ik wens jullie allemaal een fijne dag'' zei hij en vloog weer verder.

Toen hij weg was moest een jongen, Blaise, die als laatste van de groep eerste jaars was ingedeeld, lachen. "Wat was dat voor raar gesprek?' vroeg hij. Sarin haalde heel bewust haar schouders op, "Geen idee" zei ze en wou het gesprek een beetje opzijschuiven. Ze kon moeilijk in elk gesprek zeggen van: mijn vader is de grootste moordenaar van de eeuw en die geest kent hem waarschijnlijk nog van zijn jaar op Hogwarts, weet je wel, Voldemort. Nee, dan had ze nu geen vrienden maar volgers en ze wou in zekerheid geen Draco type worden. Die op dit moment allerlei kinderen had gevonden van vriendjes van zijn vader en daar vrienden mee was geworden. Sarin keek even rond toen ze genoeg gegeten had en stond op. ''Het is toch niet raar om naar een andere tafel te lopen?'' vroeg ze, niet dat ze het met een antwoord zou veranderen. ''Gebeurt niet vaak, maar niet heel apart op dit moment'' zei de klassenoudste, die hen welkom geheten had en Sarin knikte, ze stond op waarna ze naar de Ravenclaw tafel liep en naast het blinde meisje ging zitten, die samen met Sara wat alleen zat. Met zijn drieën hadden ze een heel goed gesprek.

Toen uiteindelijk de toetjes verdwenen stond Proffesor Dumbledore op. Zijn twinkelende ogen keken de zaal rond ''Namens Meneer Filch wil ik jullie allemaal erop wijzen dat er niet getoverd mag worden buiten de lessen door'' hij keek ook even rond. ''In de tweede week van het schooljaar worden de proefwedstrijden gehouden van Quidditch, als je daarvoor wilt opgeven kan je je melden bij mevrouw Hooch. Verder wil ik je op het hart drukken dat de rechtergang op de derde verdieping verboden terrein is'' zei hij. ''Of je wilt sterven aan een pijnlijke dood'' In enkele seconden veranderde zijn uitdrukking van serieus naar vrolijk. Sarin keek rond en vroeg zich af of zij de enige was met twijfels over of het de leeftijd was van Dumbledore, of hij gewoon altijd gestoord was of dat elke leraar zo was. ''Voor we naar bed gaan, laten we zingen'' zei hij. ''Iedereen mag op zijn of haar tempo meezingen. Wat je ook leuk vindt'' hij telde af en de hele zaal begon in volle borst te zingen

Hogwarts, Hogwarts, Hoggy Warty Hogwarts,
Leer ons toch volop.
Of we nu oud en kaal zijn,
Of jong met een puistenkop
Prop onze hoofden vol met weetjes, "Hopelijk voelen ze zich daar thuis,
Want nu zijn ze leeg en tochtig
Vol vliegjes, stof en gruis,
Leer ons wat het weten waard is,

Maak ons ietsje minder dom,
Doe je best dan doen wij de rest,
en studeren onze hersens krom

Alles ging door elkaar en niemand was op hetzelfde moment klaar, het was een grote chaos. Uiteindelijk was de Weasley tweeling als laatste klaar, met een treurige melodie. Dumbledore dirigeerde alles tot de laatste noot en applaudisseerde toen ''Ach muziek, een grotere betovering dan al onze armzalige pogingen hier'' hij veegde even een traantje weg. ''Maar nu hup hup, gauw naar bed'' zei hij en Sarin rende snel naar de klassenoudste van haar eigen afdeling toe na Sara en Louisa gedag te hebben gezegd.

Een paar minuten keken de twee jongen en het meisje elkaar aan. "Ik speelde niet vals, jij was dat" riep het meisje naar de jongen. "Nietes" ze stonden tegenover elkaar met beide een bezem in de hand. Het meisje dat begon met schreeuwen keek op toen er nog een meisje aankwamen lopen. "Dan doen we nog een potje, maar dan doen zij ook mee" zei de jongen. Het meisje keek enthousiast en knikte, in echt twee seconde stuiterde ze het veld rond.

Na een tijdje spelen was het nek aan nek bij beide teams. Niet dat het heel eerlijk was, gezien het 2 tegen 1 was. Het oudste meisje van het team racete naar de jongen toe, die voor de goal was gaan vliegen. Maar voor ze kon scoren klapte een elleboog van haar teamgenoot per ongeluk tegen haar schouder aan en viel ze van de bezem af op de grond. Het meisje keek even geschrokken naar beneden, alsof ze haar actie niet het uiteindelijk resultaat gaf. Sarin was opgekomen met wat moeite en keek boos richting haar zusje. 'Ik ga nooit meer dit spel spelen, jullie hebben het nu allemaal verpest' ze gooide de bezem neer op de grond en liep de villa binnen.

Ze leek een beetje bevroren voor het blaadje met de indeling van de eerste vlieglessen, Slytherin was ingedeeld op de donderdag met Gryffindor, als de vlieglessen begonnen. Het was de tweede officiële schooldag en de dag ervoor ging het voornamelijk over de favoriete tweeling van de school. Iedereen leek zowat geobsedeerd te zijn met het feit dat de Potter tweeling op de school zat. Niet dat de tweeling dat zelf leuk leken, iedereen verwachtte grootte dingen van ze en ze zijn net zo onwetend als een dreuzel op deze school. Ze had de eerste schooldag meestal opgetrokken met Henna en Hermione of als ze lessen had met Ravenclaw met Sara en Louisa, als ze lessen had met Hufflepuff had ze het meeste contact met Meridiana. Katherin probeerde ze voornamelijk te ontlopen, gezien gesprekken met haar meestal doorgaan als verhoringen.

'Je mist straks de klas nog' een stem schrok haar op uit haar bevroren houding. Phillip keek haar even aan met een vragende blik ''Geen fan van Quidditch, ik hoorde zoveel grote verhalen van de eerste jaars'' zei hij en liep met haar mee verder. ''Quidditch is belachelijk, mensen op bezems rondvliegen zonder enig doel'' zei ze met een koude ondertoon. Phillip keek op, duidelijk niet verwacht dat een meisje van elf jaar een reactie kon geven. ''Sorry, maar hoor ik daar een dreuzelkant spreken van je'' zei hij met een vraag. Alle spieren in Sarin haar lichaam trokken samen terwijl ze Phillip bekeek en ze schudde haar hoofd. ''Ik ben van volbloed, ik heb geen enkele dreuzel in mijn familie zitten'' schoot ze in verdediging, ze kon liegen zonde zonder een enkele spier te vertrekken. Een paar jaar geleden had ze haar eigen stamboek gevonden dus ze wist dat haar vader een halfbloed was, wat haar dat ook maakt. Maar gezien de banden en kennis laat ze iedereen denken dat ze volbloed is, gezien dat beter is. Zonder nog een woord te zeggen stormde ze langs hem naar het lokaal waar ze les hadden.