Na etenstijd en de lange schreeuwsessies waarin hij vaak ook dingen kapotmaakte kwam s'avonds soms wel eens bezoek. Zijn gezicht vertrok dan van boos naar harstikke vrolijk. Een echte pokerface dus. Mijn moeder, broertje, zusje en ik vonden dit niet erg . Want op die momenten deed hij ook normaal tegen ons omdat hij tegenover het bezoek anders door de mand zou vallen. En dat zou alles behalve de bedoeling zijn . Dus ook als hij weer boos was overdag ... appte ik weleens een vriendenstel van mijn ouders of ze wilden langskomen , gewoon voor de rust . Alleen het jammere was dat meteen nadat het bezoek weg was ... alle agressie weer verder ging. Maar daadwerkelijk als de voordeur dichtklapte vertrok zijn hoofd alweer naar de agressieve blik. Die blik is trouwens uit duizenden te herkennen. Het liefst zou ik gewoon een foto plaatsen van die blik zodat jullie het begrepen . Maar in ieder geval kan ik je wel zeggen, als hij je aankeek was het geen pretje. Ik zag laatst (eind 2021) een foto van hem met die blik en ik schrok me echt gewoon kapot.
JE LEEST
In Zijn Gedachten
Non-FictionDit is mijn verhaal over mijn leven in een gezin, die jarenlang met een vader en man met PTSS moesten leven. Dit heeft geleid tot veel pijnlijke momenten.
