Mama had dan gestressd en al, eten gemaakt . Wij konden nooit aan tafel eten want dan kregen we iedere minuut wel commentaar en gezucht omdat we het volgens hem niet goed deden , of per ongeluk knoeide. Dus we aten altijd in de woonkamer, dat at ook niet heel gemakkelijk. Dus ook een beetje onlogisch . Maar om een of andere reden ging dat toch beter . Omdat er dan bijvoorbeeld voor hem de tv was waar hij zoch op kon focussen . Zodat hij niet de hele tijd naar ons zat te kijken. Dan kwam het volgende probleem meestal al. Hij vond het eten niet goed genoeg voor hem terwijl de rest het heerlijk vond. Dus dan gooide hij zijn bord de lucht in en liep kwaad weg. Ik moest mijn broertje en zusje echt vaak beschermen omdat ze anders misschien scherven op hun kregen. Mijn moeder had vaak door de stress gewoon geen trek in eten en dat zinde mijn vader ook niet dus dan duwde hij bijvoorbeeld een hete kroket in haar mond . Hij kon gewoon niet normaal doen tijdens het eten. Eigenlijk kon hij dat nooit, maarja. Dan aten wij nog snel ons eten op zodat we snel van het etensmoment weg konden. Op zo een moment dat hij boos wegliep ging hij vaak een sigaret of een joint roken . De joints gebruikte hij medicinaal zodat hij wat rustiger werd. Wat kennelijk niet werkte want 5 minuten later kwam hij meestal nog even aggresief terug binnen. Vaak volgde er dan ellen lange discussies over alles wat mama zogezegd fout had gedaan . Ofja hij noemde het discussies, maar voor ons was het gevloekt en getier.
JE LEEST
In Zijn Gedachten
Non-FictionDit is mijn verhaal over mijn leven in een gezin, die jarenlang met een vader en man met PTSS moesten leven. Dit heeft geleid tot veel pijnlijke momenten.
