Als het dan een keertje een tijdje goed ging. Want het ging soms ineens een week goed. Dan gingen we soms weleens wat leuks doen met het gezin. Dit liep meestal niet tot een goed einde . Als we bijvoorbeeld naar de Efteling gingen waren er zoveel prikkels voor hem omdat het zo druk is daar. Aan het begin van de dag was het nog wel leuk maar naarmate we er langer waren werdt hij zeer snel geïrriteerd. Dit was voor ons ook niet leuk natuurlijk. Vooral als we dan na een redelijk oke dagje efteling in de auto stapten en dan nogeens een uur naar huis moesten rijden. Hij reed altijd heel hard, wild en aggresief . Dit kon erg eng zijn . In de auto begon dan ook al de scheld en schreeuwsessie die daarna de hele avond en nacht door kon blijven gaan . En dan zat je daar met zijn drieën trillend en huilend achterin de auto. Ik vroeg ook vaak " papa please stop" net zoals ik dat op de andere momenten ook deed. Maarja in de auto was het natuurlijk een stuk gevaarlijker. Toen mijn zusje en broertje nog niet geboren waren was het ook vaak zo dat ik dan weer huilend achterin zat. En mama kreeg weer de hele vloeksessie over zich heen. Dan hielden we stiekem elkaars hand vast (zonder dat hij het zag), om elkaar een beetje te steunen. Dit scenario is enkel een voorbeeld van als we naar de Efteling gingen maar dit was ook met de kleine activiteiten zoals naar de winkel of zoiets doms. Uiteindelijk werden dagen die als leuk herinnerd zouden moeten worden toch weer een soort van nare herinnering.
JE LEEST
In Zijn Gedachten
Non-FictionDit is mijn verhaal over mijn leven in een gezin, die jarenlang met een vader en man met PTSS moesten leven. Dit heeft geleid tot veel pijnlijke momenten.
