Op gegeven moment moesten we naar bed . Broertje ( Demian) en zusje ( Ziva) bijvoorbeeld tegen 8 uur en ik 9 uur of half 10 . We sliepen met zijn drieën op dezelfde kamer die erg gehorig was en precies naast de kamer van onze ouders lag. Als ik naar bed ging lagen die 2 al een tijdje te slapen natuurlijk . Ik ging meestal wel naar bed met angst voor de nacht . En denk dat Demian en Ziva dat vast en zeker ook hadden . Je wist namelijk nooit wat er nu weer te wachten stond . Of hij weer een uitbarsting zou krijgen of niet. Tegen 11 uur of half 12 gingen mijn ouders meestal ook naar bed . Soms werd ik dan wakker. Dan hoorde ik ze nog zachtjes praten en ging ik toch zegmaar een beetje afwachtend luisteren tot ze gingen slapen zodat ik ook met een redelijk gerust hart kon slapen . Want snachts kon het altijd nog fout gaan natuurlijk. Soms hoorde ik mijn vader tijdens die gesprekken s'avonds ook steeds harder praten en dan wist ik ook genoeg en dan volgde er meestal een uitbarsting met klaagzang die de hele nacht duurde. Dit was ook als hij snachts soms niet kon slapen , dan werd hij boos op mijn moeder. Ik denk uit frustratie ofzo. Hij vertelde ofja schreeuwde altijd hele verhalen en vroeg dan uiteindelijk uren later heel nonchalant aan mijn moeder : " Wat is jouw mening hierover." . Maarja in ieder geval als hij dus zo een uitbarsting kreeg hoorde je kei veel geschreeuw dan riep ik meestal : " Please papa , doe nou niet . Alsjeblieft we willen gewoon slapen." Meestal kreeg ik dit te horen : "Jij moet helemaal je grote bek dichthouden vervelend kutkind.". Tegenover Demian en Ziva hield hij zich gelukkig nog wel een klein beetje in... maar ook niet veel hoor. Maar dus als hij dan zo aan het schreeuwen was in bed stond hij op gegeven moment stampend op en gooide hij de lamp op de gang zoals altijd om . Vervolgens stormde hij bulderend de trap af en riep hij mijn moeder dat ze nu pertinent moest komen . Dan hoorde je hem echt uren schreeuwen . Dus stel je even voor dat het om 2 uur snachts begon kon het echt tot half 5 duren. Ik ging dan vaak samen met Demian en ziva in een bed liggen en met ze knuffelen . Ook bedekte ik hun oortjes zodat ze niet teveel meekregen, ookal was ik zelf ook nog een kind en zou ik het liefst zelf ook niks horen. Want mij vader hield er geen rekening mee dat wij ook nog bestonden en naar mama luisterde hij niet want daar kon hij alleen maar aggresief tegen doen . Als de nacht dan eindelijk voorbij was stonden we op en zaten mama en papa beneden met hartstikke vermoeide en hij ook nogeens chagrijnige hoofden. Dan was ik blij als ik weer even op school kon zijn zelfs al was ik hartstikke moe en werd ik vaak gepest. Dit was duizenden malen beter als thuis met die aggressieveling . Er is ook weleens een nacht geweest dat mama is weggevlucht omdat ze zo doodsbang was. Dan had ik via whatsapp contact met haar . En vertelde ze me dat ze verder in de straat zich verstopt had in een veldje op een plek waar een dode neergestorte boom lag . Er is ook weleens politie thuis geweest dat ik met Demian en ziva met een politieagent op de bank zat. En de ander was dan met onze ouders aan het praten. Dus je kunt wel zeggen dat de nachten meestal hectisch waren. En we blij waren als de nachten voorbij waren en naar school konden.
JE LEEST
In Zijn Gedachten
Non-FictionDit is mijn verhaal over mijn leven in een gezin, die jarenlang met een vader en man met PTSS moesten leven. Dit heeft geleid tot veel pijnlijke momenten.