We hebben niet bij de pakken neer gezeten en het maar over ons heen laten komen. Want we hebben echt zoveel therapieën gehad voor hem en ook wel hulp voor ons . Maar dit had allemaal geen enkel nut. Of dit hielp voor een tijdje en daarna werd het weer van kwaad tot erger. Veel hulp en crisisdiensten deden ook niks als we om hulp vroegen. De reden dat we niet opgaven was omdat we dachten dat we telkens de verkeerde therapie hadden en er vast nog wel een goede zou zijn. We hadden er gewoon nog hoop op. Maar op het moment dat hij die overdosis pillen had genomen in 2017 als poging tot zelfmoord, kregen we eindelijk een beetje hulp. We werden naar een veilige plek gebracht met nog meer moeders en kinderen die in lastige situaties zaten. Hier zijn we 2 weken gebleven totdat mijn vader uit huis ging en ergens anders ging verblijven. Het hele gezin heeft die 2 weken eigenlijk echt als een vakantie ervaren. Veel heftige verhalen gehoord van de mensen die daar verbleven. Toen we terug thuis kwamen hadden we eindelijk redelijk wat rust.
JE LEEST
In Zijn Gedachten
No FicciónDit is mijn verhaal over mijn leven in een gezin, die jarenlang met een vader en man met PTSS moesten leven. Dit heeft geleid tot veel pijnlijke momenten.
