Zoals ik net al zei gaat dit verhaal over mijn vader .
Nee, mijn vader is niet dood , mijn ouders zijn niet gescheiden. Op dit moment is m'n leven enigzins normaal, nou ja normaal bestaat niet echt. Laat ik het zo zeggen voor ons is het normaal en voor anderen zou het een gigantische chaos zijn . Het enigste rare is dat dat mijn vader ons alleen onder begeleiding mag zien en bellen . Met begeleiding bedoel ik dan ook iets als een therapeut achtig iemand. Geen kennis of familielid. Dan vraag je je waarschijnlijk af hoezo dat we onze vader alleen onder begeleiding mogen zien. Nou op een nette manier: omdat mijn vader ptss heeft. Op een minder nette manier : omdat de maatschappij van tegenwoordig niet meer begrijpt dat als mensen schreeuwen om hulp omdat ze in crisis zitten dat ze dan ook echt hulp moeten bieden en niet de mensen nog 7 maanden moeten laten wachten. En dan vragen ze zich maar af waarom de mensen de laatste jaren allemaal zulke rare dingen gaan doen. Ik zal jullie eerst even uitleggen wat ptss is .
20-3-2018 ff een kleine mededeling. Mijn ouders zijn bijna gescheiden, toen mijn moeder het me vertelde zei ik gewoon: '' Oke, ja dat was toch al logisch. '' Ik vond het een goede beslissing en ik zei gewoon tegen mijn vriendinnen : '' Mijn ouders gaan scheiden, cool toch.'' Ik zei dit op die manier om te laten merken dat ik het helemaal niet erg vind maar juist fijn vind. Dus ja mijn ouders zijn niet meer bij elkaar.
JE LEEST
In Zijn Gedachten
Non-FictionDit is mijn verhaal over mijn leven in een gezin, die jarenlang met een vader en man met PTSS moesten leven. Dit heeft geleid tot veel pijnlijke momenten.
