පාක් ලීමින්..........
ඒ දරුවා නිසා කවදාවත් නිමා වෙන්නෙ නැති වෙදනා පිරුනු මගෙ හැගීම් පිරුනු අතීතය ආයෙ ආයෙම මතක් මගෙ ඉස්සරහා........
සෑහෙන කලබලයක් කරල.... මුලු කාමරේම කනපිට හරවල...... එයා සනීපෙට ගුලිවෙලා නිදාගෙන ඉන්නව.....
මගෙ ඒන්ජල්...... හැමදාම කලබල කරලා මගෙ තුරුලට වෙලා නිදාගත්ත හැටි මතක් වෙනකොට මගෙ කම්මුල් දිගේ කදුලු බේරෙන්න පටන් ගත්තා.....
කලබල නොකරන වෙලාවට ඒන්ජල් හරිම අහිංසකයි.... හීනි ඇස්, වල ගැහෙන පිම්බුනු කම්මුල්, සිනිදු කොන්ඩෙ....., ඒන්ජල්ව ඉස්සෙල්ලම දැක්ක දවසෙ මම දැනුනෙ එයා පොඩි ලමයෙක් වගෙ හරිම අහිංසක, ලාමක, සියුමැලි දරුවෙක් කියල......
