beautiful ||

4

"isterseniz yemeğe geçelim"
babamın sesiyle ona döndüm

"Ben hogwarts'a dönüyorum"

"Peki"

"Sende katılsaydın keşke"

"Derslerimi kaçırmamam lazım teşekkürler"

gülümsemeye çalışarak

Hızlıca çıktım hızlıca odama cisimlendim sanırım hiç bu kadar acınası hissetmemiştim...

üstümü değiştirdim ve dersi kaçırmamak için hızlıca çıktım

gün sonu derslerimi bitirmiş notlarımı almış odama gidiyordum ki sesle durdum

"Hey,hannah !"

Tanrım,milan'ı unutmuştum.

"Efendim milan"

"Bu aralar bana karşı çok soğuksun istemeden bir şey mi yaptım?"

"Ah,tabii kii hayır bilirsin babam... anlatmıştım"

"Yine bir şey mi yaptı?"

"Içeri girelim"

Içeri girdim oda girdi anlatmaya başladım

"Yanağın acımış olmalı"

Yanıma yaklaştı ve yanağıma baktı

"Artık acıtmıyor"

"Öyle deme hannah,ben her zaman yanındayım"

Sarıldım

"Sağol milan"

"Neyse şimdi çok geç oldu yarın kahvaltıya birlikte iniyoruz,itiraz istemiyorum"

Gülerek
"Tamamdır"

Kapıyı kapattıktan sonra üstümü değiştirdim ve uykuya daldım...

Sabah erken kalkıp üstümü değiştirdim günlük işlerimi yaptıktan sonra milan'ın kapısında onu beklemeye başladım

"Sonunda"

"Biraz geç kalmış olabilirim"

"Neyse sorun değil hadi inelim"

aşağı ortak salona indik slytherin masasına oturduk.Fakat hâlâ kendimi kötü hissediyordum

"Hey iyi misin?"

Soru soran milan'a sadece kafa salladım konuşursam ağlayacağımı biliyordum

dumbledore konuşma yaptıktan sonra hızlıca yemeğimi yedim ve milan'dan önce hızlıca çıktım

Hemen sınıfa gittim hiçkimse yoktu hızlıca nefes alıp vermeye başladım

Hayat gerçekten de zordu özellikle benim gibi biriyseniz.

Tüm dersleri bitirdikten sonra odama girdim masamda bir mektup vardı hemen açtım

Bugün akşam yemek yiyeceğiz annen senide davet etmemi istedi şık giyin ve kendini rezil etme

~baban

annenmiş,huh iğrenç.

Hemen üstüme düzgün bir şeyler giydim hafif makyajımı yapıp malikaneye cisimlendim sanırım bir süre buna alışmam gerekecekti

zili çaldım kapıyı geçen ki kadın açtı

"Hoş geldin hannah, mükemmel gözüküyorsun"

Içeri girdim

"Teşekkürler sizde"

"Lütfen sarah de"

"Peki sarah"

Gülümsedim

içeri girdim babamla herren sohbet ediyordu niye kendimi fazlalık gibi hissediyorum?

"Hannah geldiğine göre artık masaya oturabiliriz"

sarahla babam yanyana oturmuşlardı bende mecburen herren ile yan yana oturmak zorunda kaldım.

"Eee hannah nasıl gidiyor?"

Yüz ifademi bozmadan yanımda oturan herren'a cevap verdim

"iyi"

Gülümsedi.Her şeye neden gülümsüyordu bu?

onlar birbirleriyle sohbet ederken bej sadece izliyordum sanırım gerçekten fazlalıktım

"Hannah bu gece burda kalmaya ne dersin?"

Bunu diyen sarah'a şaşkınlıkla baktım sonra babama baktım onay verircesine kafasını salladı

"Tabii kii"

Yemek yedikten sonra herkes salonda oturuyordu

Bense uzun süredir girmediğim odama doğru ilerliyordum kapıyı açtığımda çok değişik hissettim çünkü annem öldüğünden beri bu odaya girmemiştim

Etrafı inceledim değişen bir şey yoktu yatağıma uzandım kıyafetlerimin birazı burada duruyordu hala

gülümsememe engel olamadım

kapının açılmasıyla oraya baktım

"Kapı tıklamayı bilmez misin?"

gelen herren di of yine mi? kapıyı kapatıp yanıma oturdu

"Çok güzel gözüküyorsun"

"Farkındaysan biz kardeşiz üvey de olsa"

"Farkındayım"

"Şimdi odamdan çık lütfen uyuyacağım"

Hızlıca çıktı,Cidden sanırım delirmeme az kalmıştı.

Vote atarsaniz sevinirimm <3