Το αγαπημένο μου χρώμα ήταν από πάντα το μαύρο. Ένα τόσο μυστήριο χρώμα. Τόσο... ελκυστικό κατά κάποιο τρόπο. Τόσο μελανχολικό. Μοναχικό. Ίσως φταίει η φύση μου. Πάντα μου άρεσε το μυστήριο. Όσο για την μελανχολία... ποτέ δεν με πείραξε. Ίσα-ίσα, ήταν η φίλη μου σε δύσκολες στιγμές. Για αυτό, όποτε ντύνομαι στα μαύρα, νιώθω ελεύθερη. Μπορώ να κρύβομαι καλά πίσω από ψεύτικες μάσκες και χαμόγελα, όμως μόνο ένα χρώμα με δείχνει όπως θέλω εγώ να με δείχνει. Το μαύρο
YOU ARE READING
Ιδέες... Σκέψεις... Λόγια...
PoetryΣκόρπιες ιδέες, σκέψεις και λόγια. Μια συλλογή από δικά μου ποιήματα, φτιαγμένα από την ανήσυχη φαντασία μου. ΌΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ ΚΑΤΑΧΥΡΩΜΈΝΑ!