Ιδέες... Σκέψεις... Λόγια...

Ακόμα και εσύ....

Κοίταξα το Θάνατο κατάματα και τον ρώτησα τι έκανα και σε πήρε μακριά μου

Εκείνος, ήρεμος και κατά περίεργο... γαλήνιος, μου απάντησε: '' Το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσες να κάνεις ''

Εγώ, τον κοίταξα ανυποψίαστη για την σημασία των λέξεων που έβγαιναν ήρεμα από το στόμα του και τρίποναν τα αυτιά μου

Όμως, όταν κατάλαβα τι εννοούσε, σήκωσα το χέρι μου και ακούμπησα το χλωμό πρόσωπό του. Εκείνος, με κοίταξε σοκαρισμένος αλλά δεν έβγαλε άχνα. 

Άγγιζα το Θάνατο, απαθής από όλο αυτό, ενώ εκείνος με κοιτούσε επίμονα.

Με γαλήνια και σίγουρη φωνή, του θύμισα: '' Μπορείς να κρύβεσε πίσω από τα μαύρα ρούχα σου και το χλωμό σκελετό σου, αλλά ακόμα και εσύ δε μπορείς να μην αμαρτήσεις για αυτή την απόλαυση του να αγαπάς και να αγαπιέσε. Όποιος αγαπά είναι ζωντανός και εσύ δεν αποτελείς καμία εξαίρεση... ''