Ιδέες... Σκέψεις... Λόγια...

Σαν μια έκπτωτη

Σαν μια έκπτωτη και εγώ αμάρτησα

Όμως όχι... όχι δεν άλλαξα πίστη... αμάρτησα για σένα, όμως

Μπορεί να μην άλλαξα πίστη, όμως... άλλαξα εγώ

Εγώ... που με έλεγαν άγγελο... πλέον τα φτερά μου έχουν ξεριζοθεί

Με έκανες να πέσω στη μαύρη τρύπα της καρδιάς σου και να την φωτήσω με το δικό μου αγγελικό φως

Και σαν αντάλαγμα εσύ, με έριξες στον υπόκοσμό σου

Έναν κόσμο λαγνείας, έρωτα... 

Με πήγες σε μονοπάτια που ποτέ δε τόλμησα να διαβώ... να περπατήσω με τα γυμνά μου πόδια

Και πλέον, δεν μου έχει απομήνει καμιά αρετή, εκτός από μία: η αγάπη

Ναι, μπορεί να με έριξες, όμως σ'αγαπώ ακόμα

Και ξέρω ότι και εσύ μ'αγαπάς

Όμως αυτό πλέον δε μετρά,σωστά;

Πλέον, ζω σε έναν κόσμο όπου η αγάπη είναι τόσο κρυφή όσο ο αέρας που δε φαίνεται... αλλά τον νιώθουμε

Έτσι είναι και η αγάπη μας

Δεν την δείχνουνμε, αλλά φαίνεται

Σε έναν κόσμο όπου η άγγελοι δεν υπάρχουν, πήρες εμένα, τον τελευταίο, και με έκανες να αποχωριστώ τα φτερά μου

Μόνο και μόνο για να βρεθεί στη θέση του κατακόκκινο αίμα