Me Caes Bien [Completed]

Chapter 13

Chapter 13

Isang maliwanag na sikat nang araw ang gumising sa aking mahimbing na pagkakaratay sa hospital bed.

Napalingon ako sa orasang nakalagay sa side table.

Masyadong maaga para tumawag nang nurse or kahit anong hospital stuff, kaya naisipan ko nalang mag cellphone kahit na bored na bored ako dito dahil wala akong kasama.

Sumakit ang ulo ko kaya muling ipinikit ko ang mata ko, nang isang imahe nang lalake ang nagpakita sa aking magulong isipan.

Bahagya kong iminulat ang mata ko para makalimutan ang imaheng iyon.

Napahawak ako sa gilid nang mata ko nang maramdamang may isang mainit na likido ang nag umpisang umagos.

Malakas ang memorya ko,kaya ganon nalang ang hirap sa paglilimot ko nang mga bagay.

Kaya nga pati sya hindi kopa malimutan.

Pilit kong kakalimutan ang muka nya, ngunit kasabay naman nito ang mga pag-usbong nang mga  memoryang hindi ko kailan man binalak na alalahanin.

Isang bagsakang luha ang pinakawalan ko tuwing maaalala ang mga bagay na iyon.

Para bang tinutusok ako nang sangkaterbang karayom, sa tuwing maaalala ko kung pano nya ako kausapin, habang nag aasume ako nang kung ano-ano.

pakiramdam na halos mapuno nang paru-paro ang tyan ko sa sobrang kilig.

Sa tuwing makaramdam nang saya habang pinagkakati-tigan sya.

Mga oras na hindi ko alam kung pag-aaral paba yung dahilan nang pagpasok ko o tong lalakeng to.

Kaya hindi ko mapigilang lalong maiyak sa kagagahan ko.

Hanggang sa tumigik na ako sa kakaiyak dahil, bujod sa wala akong mapapala ay baka kung mapano pa ang anak ko.

Kailangan kong magingat sa sarili, gayong hindi lang ako ang nakakaramdam nang emosyon ko.

At mabuting wala pa ang mga kaibigan, dahil ayokong makikita nila akong umiiyak nang paulit-ukit sa iisang tao.

HEY! I HAVE SOME SAD NEWS GUYS!
26 CHAPTERS TO GO NALANG ITO.

PERO KUNG MASYADO AKONG MAGSASAYA SA KWENTO AY BAKA MADAHDAGAN PA ANG CHAPTERS NITO.

KEPP VOTE AND COMMENT UR SAY IN THIS STORY!

Chapter 26
Klea's point of view.

Andun ako nung mga panahong nagmo-move on si roxi sa lahat.

Andun ako nung mga panahong, umiiyak sya dahil sa desisyong hindi na nya kayang ibalik.

At lalong nandun ako nang ipagtabuyan sya nang taong gusto nya.

Si Roxi ang pinapangarap kong maging ako.

Napaka galing nyang itago lahat nang nararamdaman nya at lalong kaya ka nyang pasayahin in just a minute.

Pero hindi nawawala ang mga sayang ala-alang nangyari sakanila nang taong minsan nang iniwan sya.

Masyadong maguko ang mga pangyayari nuong collage palang kame, kaya ganon nalang ang lito ko nang malamang buntis si roxi na halos mag pagimbal sa lahat.

Balak naming puntahang magkakaibigan si zac, dahil sya lang ang pinaghihinalaan namen.

Pero narinig ni roxi'ng pinaguusapan nameng balak, kaya nya kamung pinigilan.

Gusto kong kunontre sa bagay na nais nyang mangyari, dahil wala namang masama na malaman nang ama na may anak sya.

Naala ko nung panahong nahinaty si roxi sa rooftop at pagkatapos kong samahan si roxi sa hospital ay sinugod ko si zach sa bahay nila.

Sampal ang unang salubong nya na ikinanuot nang nuo nya.

Flashback...

Pak!

"What was that for!?" Isang sigaw ang ginawad ni zach nang madaplisan sya nang mala bakal kong kamay.

"You freaking useless! alam naming hindi mo gusto si roxi! na pinagpustahan nyo sya! pero putangina naman zach! kaibigan ko yon eh! sobra kana!" Isang sampal ulit ang ibinigay ko sakanya na bahagyang pagatras nang babae sa likod.

"Hindi ko tinanggap ang pustahan nila! at hindi ko pa alam ang nararamdaman ko!" Sampal nanaman ang ibinigay ko sakanya.

"Ano! tanga kaba!? zach nahimatay si roxi! pero what you did? nothing zach. nothing!"Hindi ko mapigilan ang sariling kong manaket, lalo na kung para sa kaibigan ko.

"W-what nahimatay si roxi?" Nagulat na tanong nya.

"Oo nahimatay! alam mo ba't hindi mo alam? Kase pabaya kang hayup ka!" Sinampal ko syang muli at  hindi tinigilang saktan nang paulit-ulit.

"N-nasaan si roxi! p-pupuntahan ko sya!"Nagmamadaling kumuha nang susi si zach at hinarap ako para magtanong.

"Wag." Tanging sagot ko.

"Anong wag! Si roxi nahimatay diba!" Nagulat ako sa bigla nyang pagsigaw.

talaga? ngayon kalang nag-alala.

"Wag kanang manggulo zach, maawa ka naman kay roxi, baka lumalala lang ang sakit nya." Hindi kona nilingon pang muki si zach, ayokong lumalala kung ano mang sakit ni roxi.

Napapasampal nalang ako sa muka nang maalala ang tagpuan namin ni zach nung gabing yon.

Pagsakay ko saing sakto noon sa taxi ay itong magdating naman nang mensahe ni Amethyst na buntis lang daw si roxi.

Kalmado lang ako nung una like, Ahh buntis lang pala. Nang marealize kong buntis si roxi.

Napasigaw ako nang, Omaygoshhh punyetaaa baket. Napatingin sakin ung manong driver saaken that time.

Nakita ko syang pinagkatitigan ako kaya yumuko ako nang bahagya.

Im willing to do anyting for my bestfriend's, hope they will do the same.

Last news lang namin kay zach ay umalis daw ito nang bansa.

Nakikita ko kung pano umiyak si roxi sa hospital tuwing maririnig kung gaano na ka succesful na bussiness man si zach ngayon.

at the age of 25, Successful na si zach.

Not knowing na may naiwan syang punla dito sa pinas.