Reisin Okyanusu

~Acı~

Selam aşklar,bu bölüm çok uzun olmasa da idare eder biraz saçma da olabilir kusura bakmayın sonra düzenleme yaparım.

Oy ve yorum lütfen!

İkisini de vermeden başlamayın
😘😘😘
Bir hikaye biter,bir hikaye başlar. Bir kapı kapanır öteki kapı açılır,bu aynı zamanda hayatın bir yaşam döngüsüdür aslında.

Bir yara açılır bir yara kapanır.

Biliyor musunuz benim yaralarım bu mahalle de kapanmış çünkü Selim'i karşımda gördüğüm de kapanan yaralar geri açılmıştı ya da kapandığını sandığım yaralar...

Bambaşka evrendeymişim,bambaşka halimle dolaşıyormuşumda haberim yokmuş,Selimin gelmesinin ardından babam da odama gelmiş beni teselli etmeye başlamıştı.Babamın saçlarımı okşayan elleri usulca omuzlarımda durdu.

Kafam omzu ile göğsünün birleştiği noktada, ellerim onun gövdesine sarılıydı. Kısaca babamın gölgesinin altına gizlenmiş küçük bir kız çocuğuydum,sabki 9 yaşına dönmüştüm. Mutlu zamanlarıma, kimse dokunmasın görmesin ben böyle bir asır kalayım burada.

Elimde,avucumda bir güç kalmamış gibi öylece oradan oraya savrulmadan durmuyordum,
düşüyordum, düşmeden duramıyorumdum çünkü temellerim bomboştu. Güçlü bir lodosun sert rüzgarlarında savrulan teknelerden farksızdım.

"Kızım"

Efendim babacığım,bana ne söylemek istiyorsun acaba.!? Benim canımı yakacak olan cümleni bekliyorum.

Onun yerine babam cümlesine devam etmedi ve sustu,o sustu ben sustum.

Hayır biz konuşuyorduk aslında,bizim suskunluğumuz sessizliğimiz,lâl olmuş dillerimiz, nefes seslerimiz ve hatta bakışlarımız konuşuyordu.

Oda da ki sessizliği bozan bana ait telefondan başka bir şey değildi. Babam telefonu elime bırakırken gözleri de ekrandaydı, kaşlarını aniden çatmış ve telefon ekranına daha da dikkat kesilmişti,kimin aradığına bakıyor!

YÜZYILIN PADİŞAHI GÖNLÜMÜN SULTANI arıyor...

Allah kahretmesin seni Mert! Babamın kaşları çatılırken aramayı meşgule atmıştım. Babam hafifçe sahte olduğunu belli eden bir şekilde öksürdüğün de açıklama istiyordu.

"Sevgilim değil sadece çılgın bir arkadaş,o kaydetti kendini zaten babacığım"

"İyi bakalım,fazla samimi olma bu çocukla"

Güler gibi ses çıkarıp telefonu yan tarafıma koydum. Babam avuç içlerimi okşamaya başladığında asıl konuya gelmiştik.

"Biliyorsun ki Selim yan odada kalıyor kızım,merak etme onun yüzünü görmeyeceksin siz sadece ev arkadaşısınız,Murat abin de sana bakacak,önlemlerimizi aldık"

Olan olmuş ve bitmişti,ne bu önlem ki, keşke önlemi önce alsaydınız. Önce alsaydınız da bu durumda olmasaydık ama doğru hastanede ki hemşireler daha önemli senin için. Afedersin hastanede ki metresin daha önemli. Tecavüze uğradığım dönemde babam annemi aldatıyormuş,bunu sonradab öğrendik,biz o nöbetlere kalıyor derken o neler yapıyormuş meğersem.

Yine de annem de biz de onu affetmiştik,her ne kadar unutmasamda o benim babamdı. Babam Selim hakkında konuştu.
İçimde peydahlanan öfke ve nefret her dakika canlılığını koruyor ve bir az daha artıyordu,hatta öyle ki kulaklarım artık duymuyor aksine uğulduyordu.

Babama kısa bir kafa hareketi yapıp bu kadarın yeterli olduğunu belli ettikten sonra derince yutkundum.

Diyeceklerim beni bile şaşırtıyordu artık, ayrıca neden sürekli kendime ve kendi düşüncelerime  tezat düşüyordum bunu da anlamıyorum.