Merhaba,umarım günün iyi geçiyordur.Geçmiyorsa da umarım daha güzel olur<33.Bu benim ilk yazdığım hikaye olduğu için yazım yanlışları olabilir.O yüzden üstüme gelmeyin<3.
Uyandığında soğuk ve karanlık bir odadaydın.Ölmemek için dua ediyordun ve abini düşünüyordun.Tam gözünden yaşlar akmıştı ki içeriye iki tane adam girdi.Çok yakışıklıydılar.Onlara biraz baktın ve onların kim olduğunu gördün.
Okulda gördüğün çete'nin üyeleriydi.Korktun ve ağlamaya başladın."Neden burdayım.?"ikiside sana baktı ve biri şöyle cevap verdi."Öldürdüğümüz insanları gördün.O yüzden seni bırakmayız."(?)dediğini duydun.Ve söyle dedin."Peki beni diğer insanlara yaptığınız gibi neden öldürmüyorsunuz?" İkside güldü.Gülüşleri çok yumuşak ve sakindi.Diğeri de "Seni neden mi öldürmüyoruz?çünkü seni seviyoruz."(?)dedi.Kafan çok karışmıştı ne dediklerini anlamamıştın.Çok uykun vardı.O yüzden uyuyakaldın.
Sabah uyandığında bir odadaydın.Ama burası kendi odan değildi.Biraz düşündükten sonra olanları hatırladın.Hemen yataktan kalktın ve kapıya doğru koştun.Kapıyı açarak hemen merdivenlerden indin.Ama abin yoktu,onun yerine haitani kardeşler vardı."Burası neresi?"dedin ve bi adam "Yeni evin."(?)dedi.Ne olduğunu anlamadın ve yanlarına oturdun.Sakinliğini korudun.İkiside sana bakıyordu.Sohbeti başlatmak için "İsimleriniz neydi?"demiştin çünkü hiç birşey hatırlamıyordun."Benim ki Ran,Onun da rindou."(Ran)etrafta sessizlik oluştu ve bi anda "Bana rin diyebilirsin.Ve bu arada,ismini söylemecek misin?"(Rin)anlık duraksadın ve "Kiyomi."dedin.İkiside sana bakmaya devam ederken "Benim abim...nerde?"dedin."Merak etme,abin güvende."(Ran)Mutlu olmuştun çünkü abinin güvende olduğunu ögrenmiştin.Ama hemen duraksadın."Peki...size neden güveneyim?"dedin.İkiside şaşırmıştı."Bize güvenmene gerek yok.Ama abinle konuştuk.Abinin ismi Ryuu,değil mi?"(Ran)dedi.Anlık duraksadın ve evet dedin."Merak etme kiyomi,abin burda olduğunu biliyor."
Sırıttın ama bi yandan da onlara güvenmemeliydin.Sonuçta onlar bir çete üyesi değil mi? Derin bir iç çektin ve "Peki burda istediğimi yapabilir miyim?"dedin.Çok saçma bir soruydu.Ama en azından kuralların limitsiz mi yoksa limitli mi olduğunu öğrenmek istedin."Tabii ki hayır.Burda istediğini yapabilirsin kiyomi.Sonuçta burası senin evin!"(Rin) Pek güvenemedin ama sana sıcak davranıyorlardı.Odana çıkmak için ayağa kalktın ve merdivenlerden çıkmak için ilerliyordun ama Ran bir şey söyledi."Kiyomi,kıyafetini değiştirmek istersen benim kıyafetlerimi alabilirsin!"Rindou sinirlendi."HEY BENİMKİNİ DE KULLANABİLİR!KİYOMİ BENİM KIYAFETLERİMİ DE GİYEBİLİRSİN!"Rindou bağırırken ran yüzüne yastık attı.Rindou ve Ran kavga etmeye başladı.O sırada güldün ve yukarı çıkmaya başladın.Güldüğünü duyan ikili gülmene sevinmişti.
Yukarı çıktığında çıktığın odanın kapısından girdin ve kıyafet dolabına baktın.Bir sürü kıyafet vardı.Ama sen bol kıyafetler sevdiğin için sana çok büyük olan kıyafetleri seçtin.(saçma oldu😰) Giyinirken odaya rindou girdi ve seni gördü.Çok utanmıştın ama rindou bir anda ağlamaya başlamıştı.Ve sana sarıldı.Ne olduğunu anlamadığın için kapıdan sana bakan ran'a doğru baktın."Sorunu nedir?"dedin ve "Kafasına çok sert yastıkla vurduğum için ağlıyor."(gülüşme) "HEY COK ACIMIŞTI AMA!" güldün ve acısının geçmesi için ne yapabileceğini sordun.Rindou Ran'a baktı ve güldü."beni öp." Azda olsa kızarmıştın.Ran rindou'nun yakasını tuttu ve onu itti."DAHA ÇOK MU ACITMAK İSTİYORSUN RAN?!" Ran sinirli bir şekilde rindou'ya bakıyordu ve "Kaçman için kaç saniye vereyim?"dedi.Gülmekten kendini alıkoyamıyordun. "Ölene kadar."dedi rindou ve ran "5 saniyen var."dedi 2 saniye bile olmadan rindou kaçmaya başladı ran'da hemen arkasından takip etti.Gülüyordun ama haitani kardeşlerin radyoda ki söylendiği gibi olmadığını fark ettin.Mutlu olmuştun ama abini özlüyordun.Hatta çok fazla.Onunla hiçbir zaman ayrı kalamıyordun,çocukluğundan beri.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu neden bu kadar sevimli olmaya başladı.💀💀söz veririm ki diğer bölüm daha uzun olucak😰😰
