Karışan Hayatlar

1.2

Hepinize selam...

Upuzun bir aradan sonra yepyeni bir bölüm ile karşınızdayım..

Hikayemiz 10 k olmuş tabi çok mutluyum.

Neyse sizi daha fazla tutmadan bölüme geçelim..

İyi okumalar...

...

"Gazel. Gazel." ismimin seslenilmesiyle ağırlaşan göz kapaklarımı açabilmiştim.

"oh şükür. Sonunda uyandı." dedi babam gülümseyerek hastane odasının içinde babam ve ben vardık sadece diğerleri burda değildi.

Doğrulmaya çalışarak yatakta arkama yaslandım. "baba neler oldu?" yüzünde buruk bir tebessüm oluştu. "olayları kaldıramayan minik prensesim kendini uzun bir uykuya yatırdı sadece." olayı soflaştırarak anlatan babama kıkırdadım.

Ama biliyorduk ki bu kadar masum bir şeyde kalmamıştı. Bunu farkettiğimizde ikimizde sessizleştik.

Ben konuyu açmak için konuşacakken kapı çalınıp içeri doktorun girmesiyle cümlem havada kaldı." evet Maya hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"

"iyiyim. Doktor bey" başını salladı ve "tamam. Sadece yoğun stresten olan bi baygınlık gdçirdiniz önemli bir durum yok, ilaç yazmıyorum. Çıkabilirsiniz iyi günler." odadan çıktıktan sonra babama dönüp "annem nerde?" diye sordum gözlerinde kırgınlık belirdi ama umursamaz şekilde "abinler eve götürdü."

Elimi elinin üzerine koydum "üzülme babam.. Biliyorum yaptığı yanlış ama... Hepimiz ölebilirdik.  Olgaç 'ın ne kadar manyak bir adam olduğunu 18 senedir ben biliyorum....."

".... Onada hak verelim biraz. Üç çocuğu ile ortada kaldığını hissetmiştir. Doğum esnasında ne kadar korkutucu bir durum.. " başını salladı babam aklıma gelenle babama döndüm "Arel nerde?" dedim tereddütle bakışlarını kaçırdı cevap vermedi birsüre ben üstümden pikeyi atıp kalkmayı düşünürken babamın sesini duydum.

"gitti."

Ağzım açık şekilde ona bakarken "n-nasıl.?" dedim anlamazca gitmişmiydi? "kabullenmedi 18 senedir beni almadınız bende artık yokum dedi ve gitti." kaşlarım alayla havalandı "hadi yaa? Sanki bizim ondan haberimiz vardı ya?"
"Doğru.. "dedi babam bu sefer ayağa kalktım ve kolaarından tutarak,

"baba o bizim kardeşimiz ve henüz reşit değil. Onu gidip almalıyız!" dedim bakışlarını gözlerimde sabitleyerek "merak etme kızım. Herşey iyi olacak ailemiz tamamı bizimle olucak." ona sarılarak tüm kötülüklerden uzaklaşmak istedim.

Babam benim kurtarıcımdı. Keşke önceden beri birlikte olsaydık..

"hadi gidelim. Evde seni merak ediyorlar." başımı salladım ve odadaki banyoya yürüdüm içeri girince elimi yüzümü yıkayıp aynadaki görüntüme baktım.

Solmuş tenim, kurumuş dudaklarım ve rengi gitmiş gözlerim. Hem vücud olarak hemde ruhsal olarak çökmüştüm.

Kendimi toparlamak adına saçlarımı ıslatarak toparladım kıyafetlerimi düzelterek banyodan çıkınca babam bana dönüp "hazırsan çıkalım." dedi başımı salladım ve bana ceketimi uzatınca giyerek hastane odasından çıktık.

"eve gidelim neler olucak bakalım.."

Eve geldiğim gibi odama çıkmak istemiştim kimseyle konuşmak istemiyordum. Sadece düşünmek ve kafamı saçma düşüncelerden arındırmak istiyordum.

Kapımın çalmasıyla gözlerimi diktiğim duvardan çekerek 'gel' dedim. İçeriye giren kişi Adela dan başkası değildi. Kapının ordan bana bakarak "geleyim  mi?" diye sordu tatlı tatlı, ona gülümseyerek yorganı açtım ve yatak başlığına sırrımı yasladım "gel minik kuş gel." kapıyı usulca kapattı ve koşar adımlarla yanıma gelerek yorganın içine girdi.