Karışan Hayatlar

0.2

"hiç düşünme tüm dünyayla tek
başıma savaşırım.."

🐾

Berk..

Neden böyle olmuştu?
Ona bunu yaptıracak sebeb neydi?
Kendine bunu nasıl yaptı bilmiyorum ama onu asla affetmeyecekti Lara..

Onu en derin yarasından vurdu, şimdi ise ikiside hayattaki tek amaçlarını unutup ölüme gitmek istediler.

Hastane yatağında yatan güzeller güzeli kıza baktım. Onunla ilk tanıştığımda 11 yaşındaydı, parktaydı. Ağlamıştı ama göz kenarları kızarıktı.
Babası ile kavga etmiş...

Onları özlüyor, her ne kadar sevmese de annesinin ölümünün o adamın elinden olduğuna üzülüyordu.

5 ay önce..

Eve daha erken gitmek için okulun son dersini aksatmıştım. Normalde asla böyle bişey yapmazdım ama bugün annem dönüyordu..

Onu çok özledim.

Koşarak iki katlı müstakil evimizin demir kapısından girdim ve bahçeden geçtikten sonra ev kapısını çalarak beklemeye başladım.

"babaaa ben geldim,?" ses gelmedi..

"anne ordamısıın.." küçük bir çocuk gibi neşeyle bekledim ama olmadı.

Kimse o kapıyı açmadı. Kendi anahtarlarımı çıkarırken duyduğum silah sesi afallamama sebeb oldu.

Evden gelmişti. "hayır.." dedim bu mümkün değil. Hızla kilidi çevirdim ve etrafa bakarak bağırmaya başladım. Üst kattan sesler geliyordu.

"ANNE!" yukarı bir hışımla çıkıp seslerin geldiği yöne yatak odasına ilerledim, kapı aralıklıydı..
"a-anne.?" yavaşça açtım kapıyı ve gördüklerim beni şaşkına uğratacak şekildindi.

Elinde silahla ayyaş  babam, yerde kanlar içinde yatan annem.. Göz pınarlarım dahada kuru kalmadı iki üç yaş kendini hemen attılar.
Sanki intihar ediyotmuş gibi..

"sen! Bunu nasıl yaptın.!" babamdan korkmazdım bu yüzden ona karşı gelebilirdim. Üstüne yürüyüp ona hesap sorarken silahı bana doğrulttu "çek. O silahı üstümden." sakin konuşmuştum babam pis sırıtışıyla beni izlerken "n'oldu korktunmu.?"

Tetiği çekti..

Yutkundum. Sırtımı dikleştirerek "senden korkan senin gibi olsun köpek!" bağırmamla elinin üstünden çevirip silahı aşağı döndürmek istemiştim.

Ama hayır..
Onun tam kalbinde patladı.. "b-ben n-ne yaptım..!?" yere savrulan koca bedeni içi dolu kum torbasını andırırken gözyaşların birer sel felaketi oluşturmak ister gibi yağıyodu.
Sonra bişey oldu. Siren sesleri...

Güldüm ama ağlıyordum da "anne hadi kalkın şakanız bittiyse komik değil."

"ve baba ayyaş numaran gü-"

"eller havaya. POLİS!"

tam o sıra anladım bu bir oyun değildi "ne yani şaka yapmıyormusunuz.?" Başkomiser sandığım adam beni kenara çekerken dahada ağlamaya başlamıştım.