Karışan Hayatlar

1.1

Sellam.!
Hazırmısınız size kendim için üzücü sizin için mutlu bir haberim var.!
Finale çok yaklaştık. Sizlerden ayrılacağım için üzülüyorum. Her ne kadar az kişilik bir kitlem olsada oylarınızla beni mutlu ettiniz.
Birazcık yorum yapsanız sevinirdim tabii de..

Konu bu değil. Bu hafta yetiştirirsem bitiricem. Kısa hikaye yapmayı düşünüyorum çünkü uzatmayı seven bir insan değilim.

Sizleri daha fazla sıkmadan bölüme geçelim..

🐾

Gerçekler acıdır..

"tahminlerim doğruysa üçüncü kardeşimiz."

Sessizlik
Koskocaman sessizlik tüm odayı kaplamıştı. Herkes biribirine bakıyordu odaya yeni gelen ve rahat bir biçimde sadece gözlerime bakan Arel'e kızgınlıkla baktım.
Şuan yıkılmış bir aile tablosunun canlandırılmış birer figürü gibiydik..

Öldüğünü zannettiği oğullarına kavuşan aile..
Üçüncü bir çocuklarını bilmeyen bir aile...
Ama öğrendikleriyle sevinselermi üzülselermi bilemeyen bir aile...

18 senedir kendini tanıdığını zannedip aslında tanımadığımı öğrenen ben...

"b-bu nasıl olur?" dedi Derin hanım karşısında kendisinin tıpkısı olan oğlu Arel'e bakarken şaşkınlıkla karışık hüzünle dolan gözlerinde bir de özlem vardı.

"özür dilerim.." dedi doktor Fatih bey aslında suçlu o değildi. Zamanında paranın kurbanı olan bir adamdı o. " ne demek özür dilerim lan!" diye doktorun üstüne atıldı Uğur bey oğuz abim ile Alaz abim onu tutmaya çalışırken, Arel Fatih beyi ordan uzaklaştırmaya çalışıyordu.
"bırak babamı! Onun bir suçu yok!" kendini Fatih bey ile Uğur beyin önüne atarken kapı aniden açıldı içeri Lodos abi ve güvenlik görevlileri girdi.

"herkes geriye çekilsin. Eller havaya." dedi güvenlik görevlilerinden biri, içeri şaşkınlıkla bize bakan Lodos abi hızla kaşlarını çattı ve "bi dakka sizin burda ne işiniz var?"

Sessziliği bozan ben oldum "elimize gelen dna sonuçlarıyla buraya geldik." dedim ve ardından "üçüncü bir kardeşimizin olduğunu öğrendik..."
Lodos abimin şaşkınlıkla ağzı açılırken bir an gözleri irileşti!

"NE! Erkek kardeşim yaşıyormu?!" gözşerini odada görmek istediği kişiye bakmak için etrafa bakındı, ardından Arel ile göz göze geldi.

"sen..." sözlerini tamamlamadan yumuşak ifadesi sertleşti "bu olamaz. Benim kardeşim doğarken öldü!"
Ani ruh değişimi beni afallatırken devam etti "ebnim iki  kız kardeşim var. Biri hep yanımdaydı. Diğeri ise... o da yıllar sonra karşıma çıktı." gözleri bana çevrildi burukça gülümsedim ama bu uzun sürmedi.

"çocuklar bir sakin olun." dedi Derin hanım yaşlı gözlerini  telaşla hepimizde gezdiriyordu bir şey söyleyecdk gibi bir hali vardı.

" size bir şey söyleyeceğim... "ellerini yüzüne sıvazlayıp ağlamasını biraz dindirdi "Fatih bey doğru söylüyor. " dedi

Sanki zaman durmuş gibi kimseden ses çıkmadı Arel derin bir nefes verirken Derin hanım ko uşmasına devam etti.

"çocuklarımı benden alacaklarını ama eğer birine söylersem tüm ailemi öldüreceğini söyledi Olgaç..."

"NASIL YA! BÖYLE BİR ŞEYİ NASIL YAPTIN DERİN NEDEN SÖYLEMEDİN ONLAR BİZİM ÇOCUĞUMZ DEĞİLMİ? SEN NASIL BUNA İZİN VERİRSİN!?" Derin hanım ağlamaktan nefes alamazken masada duran suyu ona uzattım.

"sakin ol anne. Gel biz bir hava alalım." ortamdaki vsrginliği bozmak için böyle yapmıştım. Ama dediğim şeyin farkına varmamla kaşlarımı çattım.

Ben az önce Derin hanıma anne demiştim!

Hiçbişey olmamış gibi çıktım peşimdende Derin hanımı omzundan tutarak çıkardım. O ağlarken hastanenin bahçesine kadar sessizce yürüdük. Banklardan birine otururken hala sessizdik konuşmuyorduk ama biribirimize bakarken gözlerimizle anlatmamız gereken şeyleri haykırıyorduk.

"se-"

" ma-"

İkimiz aynı anda konuşacakken onun konuşması için sustum beni anlamış gibi gözlerini teşekkür eder gibi kırptı.
"..... Nerden başalasam bilemiyorum ama çok özür dikerim kızım ben böyle olsun istemezdim sizden ayrı kalmayı ama...."

Sçzlerini ben tamamladım "korktunuz.." başını mahçupça salladı. Ona kızkındım ama korkusundan hiçbirşey yapamayan çaresiz bir anne vardı karşımda ve bu kadın benim annemdi..

"Olgaç öldüğü zaman rahatladım. Şimdi dedim diğer çocuklarımı bulabilirim. Kızımı ve oğlumu ondan alabilirim. hemen Uğur'a tanınmayan biri gibi mektup yazdım çocukların karıştığınj falan söyledim ilk planım tıkırında işledi Olgaç ölmüştü seni onun aldığını biliyordum. Adelayı Olgaç öldüğü için kimseye veremezdik iki kızım bu şekilde yanımda olacaktı ama... "göz yaşları yanaklarından yağmur misali süzüldü. " Arel'imi bir türlü bulamadım. 5 ay aradım sanki yer yarıldı içine girmişti oğlum ama yoktu. Zaten tüm aile onu öldü olarak biliyordu. Ssnin doğduğunu da bilenler yoktu sen süpriz yumurtadan çıkar gibi doğdun o gün." ardından düşünür gibi yapıp gülümsedi.

O gülümseyince yüzümde tebezsüm oluştu" ne oldu? Ne düşünüyorsun? "diyince gözlerimin içine bakarak iç çekti ve "doğumunu.. " cevabını verdi.

~18 sene önce ~

Doğuma gireli nerdeyse bir saat olmuştu ama genç kadın bir türlü çıkmamıştı doğumhaneden içeride ki kargaşa ise bambaşkaydı genç kadın o kadar zorlanmıştı ki bir an öleceğini düşündü. Sahi onu bu kadar zorlayan neydi.?

"ıkının.!" dedi doktor genç kadın yine aynı şeyleri tekrarlamaktan yorulmuştu "bitmedimi! Dayanamıyorum ben pes edicem!" doktor ona 'ciddimisin' der gibi baktı kadın biraz daha ıkınınca bir ses yükseldi odada tiz bir ağlama sesi kadın şükürler olsun! Dedi içinden doğmuştu iki çocuğuda sağsalimdi. Ama içinde bir yerlerde bişey olduğunu hissetti.

" hayır bu gerçekmi? "dedi hemşire" bi sorunmu var? "dedi genç kadın doktor hemşireye hızla birşeyler söyledi sonra tekrar kadının başına döndü.
" içinde bir tane daha var. "kadın şaşkınlıkla doktora baktı "ne var içimde doktor bey?"

"bir bebek daha var.."

~GÜNÜMÜZ~

"... senden böyle haberim oldu. Doğduğunda bile gizemliydin. Seni Olgaç aldığı zaman benden sakladı. Sürekli seni görmek istedim ama izin vermedi zaten Meltem de korkuyordu seni onlardan almamdan sana alışmıştı çocuğunu düşürdükten sonra seni kendi kızı gibi sevdi bunu her gördüğüm fotoğrafla şahit oluyordu... "

Kafamı salladım" evet. Meltem annemin sevgisini babamdan daha çok gördüm ama ölmesi.. "dedi ve o günü tekrar hatırladım. Ben Olgaç'ı öldürmüştüm.

" Maya. Kızım iyimisin? "

"ben..." konuşmadan midem bulanmaya başladı yine gözlerimin önünde kanlı ellerim geldi onun gözleri  açık şekilde yerde yatarken karşımda diğer ölü olan annem geldi aklıma.

5 ay olmuştu ama çok ta zor olmuştu. Gözlerim kararmaya başlarken son hatırladığım Derin hanımın yardım çağrılarıydı....

~

Sellam..

Bölüm başında söylediğim gibi finale çok yaklaştık. Ama öyle kısa bir süre de ayrılmayacağız. 1 ay kadar daha birlikteyiz. Neyse lafı uzatmadan siz diğer bölümleri  heycanla bekleyin..

Bu arada aşağıdaki yıldızı paelatırsanız sevinirim.. 🌟

Görüşmek üzere..