Karışan Hayatlar

0.0

"...Sonra herkes, kendi dünyasına daldı.
Geçti, geçmez dediğimiz zaman. Kuşları
unuttuk..."

Okuduğum son satırlara bakarken burukça gülümsedim evet ne demişti 'unuttuk.' gerçekten de unutmuştum halbuki, onlar benim geçmişimin ağır yaralarıydı daha doğrusu,

Yaralarımı açanlardı..

Üzülüyormuydum? Asla! Kendimi güçlü göstermem gerekiyordu onlar bana onca zaman kötülük yapmışlardı. Ama sesimi dahi çıkaramamışken şimdi gittiler diye üzülmemeliydim.!

"Maya, iyimisin? Sabahtır sana sesleniyorum." Begüm'ün sesi ile negatif düşüncelerim beni terk ederken yüzüme ona her zaman sunduğum gülümsememi yerleştirdim "iyiyim tatlım. Baksana turp gibiyim!"

Gülümsedi ama bunun anlamını ikimizde biliyorduk.' Ben hiç iyi değildim...' birden akmaya başlayan göz yaşlarımla duygusuz yanımı bir yana attım. Her ne kadar onlarla kötü zaman geçirsemde 'ailemdi onlar..'

"şş tamam. Tamam. Maya güçlü olmak zorundasın, onlar gitmiş olabilir ama biz varız.. Lütfen hepimiz zor zaman geçiriyoruz." bu sözü söylerken açık bıraktığı odamın kapısına baktım hepsi ordaydı kardeşlerim...

Lara, Balın, Berk... Onlar olmasa belki ben bir hiçtim yaşamak için sebebim olmayabilirdi. Ama onlara söz vermiştim.

" sizi seviyorum.. "dedim ve hıçkırarak ağlamaya başladım. Ee tabi bu beklenilen bişey değildi onların yanında kendim gibi olsamda ilk kez bu kadar şiddetli ağlıyordum ben..

"amaa ağlama Maya, biz hep senin yanındayız.." Berk elalarını gözlerime dikmiş umut verircesine bakıyordu.

Evet o bizim kahramanımız..

Biz 4 küçük yaralı kızın kurtarıcısı..

O bize kimi zaman baba kimi zaman abi kimi zaman ise derdimize derman oldu. Ve ben Maya Gazel Kor. Olarak asla unutmayacağım.!

"teşekkürler Berk.." dedim titrek bir nefes verirken tamam çok duygusallaşmamalıyım. Sanırım regl dönemim yaklaştı, off aptal kafam!
Konuyu değiştirmek için gözyaşlarımı elim tersi ile sildim tamam iğrençti ama umrumda değil yatağımdan aniden kalkmamla  olağanüstü türünün son örneği yaratıkmışım gibi bakan arkadaşlarıma gülümseyip "hadi bundan sonra üzülmek yok! Hazırlanın gidiyoruz!"

Hepsi bu halime kıkırdadılar biliyolardı daha fazla konuşmamak için yaptığımı ve uzatmamışlardı ve  konu orada kapanmıştı. "olley be! Sonunda. Bugüne özel biralar benden!" Lara heycanla ortaya koyduğu fikri Berk öksürüğü ile bozdu,

"Bira mı? Daha neler! Sarhoş 4 kızla dertmi yanacağım ben?" hayıflanarak söylenen bestime öpücük attım ve hepsine "hadi hadi çıkın giyinmem gerekiyor daha!"

Hepsi odamdan hızla çıktılar. bende geri dönüp banyoya girdim hızla bir duş aldım ve kahveli ve arada beyaz tutamlı saçlarımı ilk taradım sonra ise kuruttum ardından yüz maskemi yüzüme sürüp gardırobumun önünden ne giyeceğimi seçmeye başladım.

Siyah bir crop, altına sütlü kahve renginde bol kumaş pantolonumu giydim. Boynuma kolyelerimi takıp saçlarımı tepeden sıkıca topladım ardından siyah stilettolarımı giyip  aynanın karşısında kendimi beğeniyle süzdüm.