"ရိပေါ်ထမင်းစားရအောင်"
"ငါစာရေးနေတယ်မစားဘူး"
"မစားလို့မရဘူးမင်းစာရေးတာခဏရပ်ပြီးလာစားလိုက်"
"မစားချင်ဘူး"
"မင်းမစားရင်ရှောင်းကျန့်မင်းကိုစိတ်ဆိုးလိမ့်မယ်နော်"
"ကောင်းပြီ ငါစားမယ်"
တစ်ကယ်ပါထမင်းစားတာကအစရှောင်းကျန့်နဲ့ခြိမ်းခြောက်မှစားတယ်။
လန်ယွင်ဟန်တစ်ယောက်သူရှေ့မှာထမင်းစားနဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကိုကြည့်ရင်းမျက်ရည်များပင်ဝဲလာ၏။
"ထမင်းစားပြီးပြီ"
"ဆေးသောက်ရအောင်"
"လာပြန်ပြီလားဒီဆေးတွေ"
"မင်းကလဲ ဆေးသောက်မှနေကောင်းပြီးအားရှိမှာလေ ဘာလဲမင်းကရှောင်းကျန့်စိတ်ပူတာကိုလိုချင်လို့လား"
"သောက်မယ် ပေး"
"ငါ့သူချင်းကချစ်ဖို့ကောင်းလိူက်တာ"
"..........."
"ရော့ဆေးသောက်လိုက်ပြီးရင်ခဏလေးနားဦးဒါမှအားရှိမှာ နိုးကာကြမှစာဆက်ရေးလေနော်"
"ယွင်ဟန် ငါအပြင်သွားချင်တယ်"
"ဟမ် အင်းအင်း...ငါလိုက်ပို့ပေးမယ်ခုတော့အိပ်လိုက်နော်ပြန်နိုးလာရင်လိုက်ပို့ပေးမယ်"
"အင်း"
လန်ယွင်ဟန်ရိပေါ်ကိုအိပ်ခန်းထိလိုက်ပို့ပေးပြီးဆောင်သေချာခြုံပေးလိုက်တယ်။နောက်မှ
စာကြည့်ခန်းထဲဝင်ကာဖတ်ဖို့ပြင်ပေမဲ့မဖတ်ဖြစ်တဲ့စာအုပ်လေးကိုလှမ်းယူလိုက်တယ်။စာအုပ်မျက်နှာဖုံးဟာအနက်ရောင်သားရေအပါးနဲ့အုပ်ထားပြီးအပါ်nightingale လို့အနီရောင်စာလုံးလှလှလေးရေးခြစ်လျှက်တည်ရှိနေသည်။
စာအုပ်ရဲ့ပထမစာမျက်နှာမှာ
....ကျွန်တော်ကရှောင်ကျန့်ပါ
အသက်က၆နှစ်
ပထမတန်းမှာပညာသင်နေတယ် ကျွန်တော်ဒိုင်ယာရီရေးဖြစ်တဲ့အကြောင်းက....
"ပါးဒါဘာစာအုပ်လဲ"
စာကြည့်ခန်းကနေစာအုပ်တစ်အုပ်ကိုင်ပြီးထွက်လာတဲ့သားဖြစ်သူကိုရှောင်းချန်မင်ကြည့်ရင်းနူးညံံ့စွာပြုံးလိုက်သည်။
YOU ARE READING
the diary(complete)
Fanfictionxz-သူများတွေပြောတဲ့အချစ်ဆိုပျော်ရွှင်မှုတဲ့ ဒါပေမဲ့ငါ့အတွက်တော့နာကျင်မှုသတ်သတ်ပဲ wyb-အချစ်ဆိုတာနာကျင်မှုဆိုရင်တောင်ငါကအဲ့နာကျင်မှုကို တောင့်တနေတဲ့လူတစ်ယောက်ပဲ y h-အချစ်ဆိုတာကနာကျင်မှုဆိုရင်ငါကအဲ့နာကျင်မှုကိုတောင် ခံစားခွင့်မရှိတဲ့...
