"အဲ့ကောင်ကသနားဖို့ကောင်းလို့ခေါ်လာမိတာ...မင်းကြောက်တတ်မှန်းမသိခဲ့ဘူး"
"........"
"သားငယ်လာ....အိမ်ထဲဝင်မယ်....ပါပါးပါနေတာပဲ"
"ကောင်းပြီငါသူ့အဝေးတစ်နေရာသွားထားလိုက်မယ်"
အဲ့ဒီ့နောက်မှာMarvelကသူ့ရဲ့ခွေးလေးကိုပွေ့ချီပြီးအခြံအနောက်ကိုသွားပို့လိုက်တယ်
"Lucky မင်းငြိမ်ငြိမ်နေ ဒီနေ့ကစပြီးမင်းရဲ့နမည်ကLuckyပဲမှတ်ထားကြားလား"
"ကဲ့အပေါ်သွားအောင်"
"ဟုတ်"
"ဘယ်လိုလဲအရမ်းလန့်သွားတာလား"
"အင်း"
"ဒါဆိုခဏနားလိုက်ပါဦး"
"ဟုတ် ကျေးဇူးပါအကို"
"ရှောင်းသခင်ကြီးနဲ့စကားပြောချင်လို့...အောက်ပြန်ဆင်းခဲ့ပါဦးခင်ဗျ"
"ကောင်းပါပြီdoctor"
Marvelဒီနေ့အတွက်တော့သူရဲ့လူနာအကြောင်းကိုနည်းနည်းပါးပါးသိလာရ၍ ပျော်ရွှင်နေမိတယ်
"ဪ သခင်ကြီးရောက်ပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့doctor"
"လူနာက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာထိခိုက်မှုတွေဘာတွေရှိလား"
"ဘာလို့လဲ"
"သာမာန်ခွေးလေးကိုတောင်ကြောက်တယ်ဆိုတော့လေ နောက်ပြီးသူ့အသက်အရွယ်ကလဲအရမ်းမငယ်တော့ဘူးမလားအဲ့လောက်ြကြာက်ဖို့လိုလို့လား"
"သားကအပြင်သိပ်မထွက်လို့ပါ အိမ်မှာလဲဘာတိရိစ္ဆာန်မှမွေးမထားဘူးလေ အဲ့ဒါကြောင့်ဖြစ်ပါမယ်"
"ဆရာဝန်တစ်ယောက်အနေနဲ့ပြောရရင်သူ့ပုံစံကအထီးကျန်နေသယောင်ယောင်ပဲ ကောင်းလေးကပျော်ပျော်နေတတ်ပုံမရှိဘူး"
Marvelကကင်ဆာရောဂါကုသရာမှသိပ်ထူးချွန်တဲ့လူငယ်ဆရာဝန်တစ်ယောက်ဖြစ်သလို
စိတ်ပညာပိုင်းကိုလဲဖခင်စီကတစ်ဆင့်သင်ယူထားတာမို့အကြမ်းဖျင်းတော့နားလည်နေတဲ့ဆရာဝန်ပါ
"သားကငယ်ငယ်ထဲကစာတွေနဲ့ပဲအချိန်ကုန်နေတော့သူငယ်ချင်းရှားတယ်လေ သူ့မှာသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ပဲရှိတယ်"
YOU ARE READING
the diary(complete)
Fanfictionxz-သူများတွေပြောတဲ့အချစ်ဆိုပျော်ရွှင်မှုတဲ့ ဒါပေမဲ့ငါ့အတွက်တော့နာကျင်မှုသတ်သတ်ပဲ wyb-အချစ်ဆိုတာနာကျင်မှုဆိုရင်တောင်ငါကအဲ့နာကျင်မှုကို တောင့်တနေတဲ့လူတစ်ယောက်ပဲ y h-အချစ်ဆိုတာကနာကျင်မှုဆိုရင်ငါကအဲ့နာကျင်မှုကိုတောင် ခံစားခွင့်မရှိတဲ့...
