SEVDİM DESEM •yarıtexting•

•3•

Yaşlı Amca- Ve Ben
"Ve ben senin gibi gülen biri tanımadım."

"Evet arkadaşlar C# programından devam ediyoruz. Bilgisayarınızdan programı açın." ve Kerem hocam sınıfa gelir gelmez program aç der. Ya hocam bi otur soluklan yok ilk işi çantasını masaya koyarken bize görev vermek.

Biz bilgisayarı açarken bir yandan da hoca konuşmaya başladı. "Yanlış hatırlamıyorsam en son kodlarla basit bir hesap makine yapmıştı-"

Sınıf kapısının tıklamasıyla hocanın lafı yarım kalmıştı. Hepimizin gözleri kapıya döndü.

"Affedersiniz hocam geç kaldım da girebilir miyim?" diye konuştu hiç görmediğim kumral saçlı çocuk.

"Beren bu çocuk bu sınıfta mıydı? Daha önce gördüğümü düşünmüyorum." diye seslendim Beren'e.

"Sanki sınıfı gördüğün var da. Neyse yok sınıfa yeni geldi herhalde." dediğinde tekrardan gözümü yeni gelen çocuğa çevirdim.

"Tabi geç çocuğum da sınıfa yeni geldin herhalde adın ne?"

"Evet, yeni geldim. Normalde Eskişehir' deydim birkaç sebepten dolayı yataş geçiş yapmam, buraya gelmem gerekti. Adım da Alkım."

Konuşmasını bitirmesiyle sınıftaki tüm kızların gözleri çocuğun üstündeydi. İki dakikada çocuğu gözleriyle yediler, hemen aralarında fısırdaşmaya başladılar. Evet yakışıklı çocuk olabilir de bu kadar da belli etmeseniz mi acaba?

"Tamam hoşgeldin Alkım. Dersimiz Programlamaya giriş ve konumuz C#. Boş olan bir bilgisayara geç bakalım, derse kaldığımız yerden devam edelim." demesiyle Alkım tebessüm etti.

Başını sallayıp boş sıra bulmak için sınıfa yöneldi. Gözüyle sınıfı tararken göz göze geldim. Gerçekten yakışıklıydı. Ardından göz temasını kesip bakışlarımı önümdeki bilgisayara verdim. Sınıftaki kızlar da Alkım yanına gelsin diye yan sıranın üzerindekileri alıp sırayı boşaltmaya başladılar da çocuk pek oralı değildi. Gözünü önümüzdeki sırayı kestirmiş olacak ki oraya yöneldi ve eşyalarını koymaya başladı.

Tamam oturmasına oturdu da eh be bu çocuğun boyu 2 metre miydi. Nasıl göreceğim bundan tahtayı. Neden uzun boylu kişiler orta sıralara oturur ki, yaw arka tarafa geçsene çocuk.

"Beren ben yatıcam uykum var." diye Beren'e seslendim. Alnımı sıraya koyup iyice yerleştim. Zaten tek başıma oturuyorum. Kitaplarımı yan sıraya koyup, montumu da üstüm çektim.

"İyi tamam yat" demesiyle gözlerimi kapatmam bir oldu. En azından yarım saat de olsa güzel bir uyku çekeceğim.

Biri beni mi dürtüyordu. Hayır biri âdeta beni sallıyordu. Noluyo be. Beynim sarsılıyor. Beren'in sesini duymamla elin sahibini anlamam bir oldu.

"Mina hadi kalk artık, kaç dersttir uyuyorsun zaten. Barlas kantindeymiş bize kahve ısmarlasın da içimiz ısınsın. Kendine gelirsin belki. Hadi kalk be kızım ya!"

Başımdaki montu kaldırıp kısık gözle Beren'in suratına bakmaya çalışıyordum. Şuan kesin tam bi mal gibiydim. Eminim net. Hem zaten ışıktan da gözüm acıyorr.

"Mina ölü gibi uyuyorsun be. Seni uyandırana kadar canım çıktı. Ohoo sen kendine gelene kadar. Çarpıcam suratına bir tane görüceksin heee!!"