Bebeğimiz İçin • [b×b]

20|Bana güven

Herkes saydırıyor ama ben aşırı çok seviyorum Savaş'ı. Öyle böyle değil yani sadslkskldsksds

*

-Savaş-

"Evet, bu iş her açıdan iyi gelecek bize."

Harun Bey'in keyifli fakat bir o kadar da otoriter sesiyle yaptığı uzun sayılabilecek konuşma sona erdiğinde başımı onaylarcasına sallamış, gergin bir soluk vermiştim.

Huzurlu değildim. Hemen yanımda oturan bedenin varlığı işime odaklanmamı güçleştiriyordu ve buradan kalktıktan sonra da ne yapacağımı bilmiyordum. Harun Bey'in ısrarları üzerine bir şekilde yemeği organize etmiş, basın karşısında yeni işimizi duyurmuştuk ama bundan sonrası gerçek hayata dönüş demekti.

Kenarda bekleyen asistanlardan birine kaşlarımla işaret verdim çaktırmadan. Neredeyse bir buçuk saat olmuştu ve artık yavaştan buradan kalkmam gerekiyordu. Anıl odadaydı. Çoktan endişelenmeye başladığına emindim.

Masanın üzerine bıraktığım telefonum sessizdeydi ve az önce gelen aramanın yanımda oturan çocuk tarafından reddedildiğinden habersiz, çaktırmadan kontrol ediyor, arama gelecek mi diye bakıyordum.

"Bu sunum bizler için yeterli Savaş. Her şey olması gerektiği gibi."

Elindeki dosyayı asistanına verirken memnuniyetle gülümsedi Harun Bey. En azından iş iptal olmamıştı ve bana karşı hala sıcakkanlıydı. Şu an için tek dayanağım buydu.

"Tamam çocuklar, bu kadar yeter." basının dışarı çıkarılması üzerine kurduğu cümle hemen onaylandı. Birkaç çalışan basın danışmanlarını dışarı çıkartırken Harun Bey gözlerini üzerimde gezdiriyordu. Bu bakışı tanıyordum artık. Anlaşmamıza bir madde daha ekletmek istediğinde veya tuhaf şartlarından birini sunduğunda bu görünüşe bürünüyordu.

"Her şey için teşekkür ederiz, Harun Bey." dedim, gelecek cümleyi engelleyebilmek adına. "Umarım yeni projemiz ikimiz için de en iyi şekilde sonuçlanır...şimdi toplantıdan ayrılmam gerek. Biliyorsunuz, eşim hamile. Uzun süre yalnız bırakmam-"

"Ah, Anıl'a selamlarımızı ilet. İkinizi de çokça tebrik ederim. Bebek haberiniz hepimizi sevindirdi." Harun Bey'in neşeli tavrının altında yatan şeyin farkındaydım. Kalkmak için hareketlenirken sözümü sırf tebrik etmek için bölmüş olamazdı. "Fakat biliyorsun ki, şirketler arası dostluğu duyurmak gerekir. Hem projeyi kutlamak, hem de çalışanlarımızın kaynaşmasını sağlamak adına bu akşam için bir şeyler organize edilsin diyorum...haber sitelerine bir başlık daha atılsın. Ne kadar reklam, o kadar iyi."

"Haklısınız, çok iyi olabilirdi ama Anıl'ı daha fazla yalnız bırakamam. Çok sağlıklı bir süreçten geçmiyor."

"Öyle mi?" diye bir ses yükseldi yanımdan. Harun Bey'in yeğeni Cenk'ti bu. "Sağlıklı değil demek...çok üzücü."

"İsterseniz bunu daha ileri bir tarihe erteleyelim."

Harun Bey'in rahat ifadesi bozulmadı. Tek kaşını alaylı bir edayla havalandırdı ve dik dik baktı gözlerime. "Bugünümü bu proje için ayırdım. İlerideki herhangi bir tarihin şirkete uygun olacağını sanmıyorum." sinirle gözlerimi devirmemek için zor tuttum kendimi. "En iyisi bugün her şeyi bitirmek. Gece için hazırlık yapılsın. Birkaç saatlik güzel bir eğlence düzenlenecek."

Son cümlelerinin ardından yavaşça oturduğu yerden kalktığında tüm çalışanları onu takip etmiş, kısa bir vedalaşma faslının ardından da restorandan ayrılmıştı.