ချမ်းစိမ့်စိမ့်ရာသီဥတုနဲ့ အပြိုင်လှနေတဲ့
ချယ်ရီတွေ ။
ပန်းနုရောင်ပွင့်ဖက်နုနုလေးတွေကို
လက်ပေါ်မှာတင်ရင်းဆော့ကစားမိပြန်သည်။
အညိုရောင်ကုတ်ရှည်ကို ဝတ်ဆင်ရင်း
Haechanဆီကိုလျှောက်လှမ်းလာတဲ့
လူသားက နှစ်ယောက်မရှိတဲ့
ကိုကိုကြီးပါပဲ။
"ဘာတွေသဘောကျနေတာလဲ"
ဆံပင်တွေကိုဆွဲဖွရင်းစကားဆိုတိုင်း
ခေါင်းလေးငုံ့ဝင်သွားတတ်တဲ့
အမူအရာက ထုံးစံလိုဖြစ်နေတုန်း။
"ချယ်ရီတွေက အရမ်းလှတယ်နော်"
"Channieလိုပဲပေါ့"
ခန့်ခန့်ညားညားပြုံးနေတဲ့
ကိုကိုကြီးကြောင့်ရင်တွေခုန်မိရော။
နှစ်ဦးနှစ်ဖက်သဘောကျနေတဲ့
အနေအထားပေမဲ့
ဘယ်သူကမှဖွင့်မပြောရသေး။
အနီးနားကကော်ဖီဆိုင်မှာထိုင်ရင်း
အပြင်ဘက်ကိုငေးနေတဲ့ Haechanနဲ့
ဆိုင်က ဖွင့်သမျှသီချင်းကို
သံယောင်လိုက်နေတဲ့Mark ။
"Chenleပြောတာ
ခရီးထွက်ကြမလို့ဆို"
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့လေကိုစတင်ဖြိုခွင်းတာကတော့အမြဲတမ်းကိုကိုကြီးပါပဲ။
"အင်းသုံးရက် ဆရာက လိုက်ပို့မယ်ဆိုလို့"
"ကိုယ်တော့ လွမ်းရတော့မှာပဲ"
စကားတွေကိုလွယ်လွယ်ပြောထွက်လွန်းတဲ့
ကိုကိုကြီးကြောင့် ရှက်ရပြန်ရော။
ကိုကိုကြီးကတော့သူမဟုတ်တဲ့ အတိုင်း
ကော်ဖီကိုသောက်နေတုန်း။
"Markeu"
အသံလာရာဘက်ကိုကြည့်မိတော့
အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်။
"Chan Yeol Hyungမတွေ့ရတာကြာပြီပဲ
JiSungနဲ့ဦးလေးရောနေကောင်းလား"
ကိုကိုကြီးအသိထင်တယ်
အားကြိုးမာန်တက်ကိုနှုတ်ဆက်နေလေရဲ့။
ဟိုအစ်ကိုကလည်း သဘောကောင်းပုံပဲ
ရယ်မောပြီးပြုံးရွှင်လို့။
"ဖေဖေက Markeuကိုတောင်မေးသေးတယ်
နေလည်းကောင်းပါတယ်
အငယ်ကောင်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်းပဲ
ဂိမ်းမတရားဆော့လို့ စာလည်းမလုပ်ဘူးကွာ"
