Islık çalmayı bir arkadaşından görüp öğrenmişti o günün sabahında. O da yapmaya çalışarak yürüyordu. Akın'ın ağaç evine gidip onunla yapboz yapmak isteyecekti. Belki izin verirdi.
Sonunda o gün gelmişti. Gidip soracaktı!
Bunu düşününce cesaretini kaybetmemek için koşarak gitmeye başladı.
Akın, ıslık sesleri duyunca yapbozunu bırakıp ağaç evinin küçük balkonuna çıktı ve gelene baktı.
Yine o çocuktu!
Sarp oraya gelene kadar önüne baktığı için Akın'ın kendisine baktığını görmedi. Sarp ağaç eve yaklaşınca Akın kaçmasın diye yapbozunu yapıyormuş gibi yaptı. Zaten ne zaman göz göze gelseler tatlı çocuk tabanları yağlıyordu!
Sarp ilk başta içeride birinin olup olmadığını göremedi. Biraz daha bakınca yapbozunu yapan birini gördü. O çok havalı ve zekiydi!
Ayrıca yakışıklıydı. Sarp da onun gibi olmak isterdi. Ama o kimseyle oynamıyordu!
Sarp ise çok arkadaş canlısıydı. Bir sürü arkadaşı vardı onun her ne kadar onu kovsalar da.
Akın o çocukların hepsinin aptal olduğunu düşünüyordu. Onlarla kim oynamak isterdi ki? Aralarından bir tek Sarp'ı seviyordu. O da her gün yanına geldiği için. Tam beraber oynayalım diyecekken hep kaçıyordu ama olsundu. Bir gün gelirdi belki ya da o çağırabilirdi.
Acaba o da mı gözlerinden korkuyordu? O yüzden mi her ona baktığında kaçıyordu. Hiçbir şey bilmiyordu bunun hakkında!
"Hey!"
Sarp sesi duyar duymaz arkasına bakmadan koşmaya başladı.
"Yine mi!"
Akın karar vermişti onu bulacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ağaç Ev (bxb)
Short Story[Tamamlanmıştır (×3)] Onun iki gözünün rengi de farklıydı. Diğerinin ise... diğerinin ise öyle özel bir özelliği yoktu. İyi okumalar,
