Ağaç Ev (bxb)

4

Havanın kararmış olduğunu görünce korktu Sarp.

"Şey ben gideyim artık. Annem çok kızacak."

"Çok geç oldu ama. Burada kalsan annem anneni arar."

"Ama-"

"Hiç mi olmaz?"

Şimdi Akın'a nasıl söyleseydi annesinin onu döveceğini?

"Akın benim annem senin annen gibi değil ki."

"Neden?"

"Çünkü.. işte izin vermez."

"Bağırıyor mu sana?"

Başıyla onayladı Sarp.

"Vuruyor mu?"

Yine onayladı.

"İyi de sen onun çocuğusun niye vuruyor ki?"

"Bilmem. Belki de beni hiç sevmiyordur."

"Baban peki?"

"Ben çok daha küçükken öldü. O benimle çok güzel oyunlar oynardı biliyor musun? Onu çok seviyordum ben. Ama o beni bırakıp gitti. O da sevmiyor, kimse sevmiyor. Annemle de kavga edip dururlardı zaten. Sen de beni bırakıcak mısın? Sen de sevmedin beni di mi?"

Dolu dolu gözlerle Akın'a bakıyorken Akın ne deseydi ki?

"Hayır, ben seni çok sevdim. Çok tatlısın bir kere. Eve de gitme anneme söyleyeceğim. Seni dövemez kimse artık. Hep yanıma gel artık tamam mı?"

"Tamam."

"Şimdi evime gidiyoruz ve bizde kalıyorsun. Gel hadi."

Sarp, Akın'ın sırtına yapışmıştı adeta.

"Sen hiç korkmuyor musun Akın?"

"Niye korkayım ki?"

"Ben korkuyorum."

"Korkma. Sırtıma bin hadi."

"Emin misin?"

"Evet hadi."

Sarp, Akın'ın sırtında kafasını boynuna gömmüş gözlerini kapatmış eve vardılar.

Akın zile bastı. Boynundaki nefesleri hissetmek güzeldi. Ondan korkmayan birini daha bulmuştu.

"Akın! Oğlum-"

Akın işaret parmağını dudağının üstüne koydu hemen. Annesi niye bu kadar bağırıyordu ki! Uyanacaktı az kalsın.

Akın annesine birazdan geliyorum diye fısıldadıktan sonra odasına gitti.

Annesi şaşırıp kalmıştı. Asla birini eve özellikle odasına almazdı. Şu ana kadar da arkadaşı olmamıştı. Kendisi bile zar zor giriyordu o odaya.

Akın yatağının yorganını açıp Sarp'ı bıraktı. Sonra yanağına küçük bir öpücük kondurup iyi geceler diledi.

Annesinin yanına gidip olanları anlattı. Annesi iyi ki zamanında komşuların telefon numaralarını almıştı. Sarp'ın annesini de tanıyordu. Gayet iyi bir kadın gibi gelmişti. Böyle şeyler yaptığına inanamıyordu.

Ama aramayacaktı annesini. Bu durumu engellemek için kadına bir şey yapacaklarını düşünmüyordu. Kendisi halledebilirdi. Bunu yapması iyi bir şey değildi biliyordu ama küçücük bir çocuğu ölüme terk edemezdi. Hele ki oğlunun ilk kez kendi sınırları dışına çıkmasını sağlayan biriyse.

Akın Sarp'ın yanına geri döndü. Acaba o da kendisi gibi rahatsız olur muydu yanına yatsa?

En iyisi misafir odasına yatmaktı.

"Anne ben misafir odasında yatıyorum."

"Neden oğlum?"

"Sarp benim odamda yatıyor belki rahatsız olur diye."

"Dur ben orayı bir düzelteyim o zaman."

Akın, Sarp'ın ıslanmış açık yeşil gözlerini düşünmekten mi yoksa kendi odasında olmaması yüzünden mi uyuyamıyordu, bilmiyordu ama Sarp'ı bırakmak istemediğine kesinlikle emindi.