Perdelerin Ardında - (Naruhina)

3.

Birine değer verilince çok fazla korku barındırırsın içinde. Aklında sürekli bir soru ile dolaşırsın.
Kafanda oluşan senaryolar seni sürekli yorar . 

Sarada sessizce eve girdi . Dikkatle kapıyı kapatırken ses çıkartmamasına dikkat etti .
Sarada arkasını döndü . Ama döndüğü anda siyah peleriniyle ve saçları yüzünün yarısını kapatan Sasukeyi gördü.
"Bak sen burada kim varmış ?" Dedi Sasuke. Sarada irkildi .
"Baba . " Dedi Sarada sadece.

Sasuke kızının boyuna eğildi.
"Sabah sabah nereye kaçtın bakalım ?" Dedi Sasuke soğuk ama içlerde bir yerde güven taşıyan sesiyle.
Sarada babasına baktı.
"Ben . . . Shikadai'nin yanındaydım. Dün bir satranç taşı bende kalmıştı . Onu bırakmaya gittim." Dedi Sarada hemen.

Sasuke tek kaşını kaldırdı.
"Emin misin ?" Dedi Sasuke. Sarada başıyla onayladı.
Sasuke bir süre daha baktıktan sonra ayağa kalktı.
"Peki madem. O zaman hadi gel kahvaltı yapalım. Annen sen uyuduktan bir saat sonra tekrar gitti. Ama  bize yemek bıraktı . Soğumadan yiyelim." Dedi Sasuke. Sarada hemen başıyla onayladı ve içeri geçti . 

Bu sırada Boruto yemeğini bitirmiş ve üstünü değiştirmişti .
İşi bitince odadan çıktı ve kapısını kapatıp Jiraya'nın yanına koştu.
"Büyükbaba Jiraya. Ben hazırım." Dedi Boruto.
Jiraya arkasını dönüp gülümsedi .

"Güzel . Ben de eşyalarını hazırladım. Bu sefer montunu giyeceksin ama ." Dedi Jiraya . Boruto başıyla onayladı ve Jiraya'nın yanına geldi ve önünde duran kocaman sepete baktı. Boruto hiç Konoha köyünü gezmemişti. Milyonlarca kez gelse bile asla görmemişti. Her zaman bu gizli sepette saklanarak seyahat etmek zorundaydı. Jiraya olmadan da asla dışarı çıkamazdı .

Jiraya işini bitirince küçük bir montu sepetin içine serdi . Sonra da Borutoya bakıp gülümsedi.
"Pekala. Hazır mısın ?" Dedi Jiraya. Küçük çocuk başıyla onayladı yavaş ve masum bir şekilde.
Jiraya Boruto'nun koltuk altından tuttu ve onu kaldırıp sepetin içine koydu. Küçük çocuk bacaklarını kendine çekecek şekilde oturdu . Başını kaldırıp Jirayaya baktı.
O masum çocuksu gülümsemeyle baktı yaşlı adama.

Jiraya sadece Boruto'nun bu anlayış dolu bakışlarına baktı. Yıllardır doğduğu yere geliyordu . Ama asla gezemedi . Ailesiyle göremedi buraları. Ve uzun süre daha göremeyecek gibi .
"Büyükbaba Jiraya . Bir şey mi oldu ?" Dedi Boruto.
Jiraya başını iki yana salladı. Daldığını fark etmemişti.
"Hayır. Sadece aklıma bir şey geldi de ona takıldım. Neyse kapağı kapatıyorum o zaman." Dedi Jiraya. Boruto başıyla onayladı onu.

Yaşlı adam parşömen ve fırçaların kesilip yapıştırıldığı özel bir kapağı Boruto'nun üzerine kapadı . Sonra da normal kapağı kapadı ve sepeti sırtına aldı .
"Pekala hazır mısın ? " Dedi Jiraya . 
"Evet ." Dedi Boruto'nun sepetten gelen boğuk sesi .

Jiraya kapıyı açtı ve beraber dışarı çıktılar. 

Sabah erken saatlerde Konohamaru titreyerek uyandı. Gece soğuk bir hava vardı.
Konohamaru üşüyerek şansına küfür ederken içeri girdi .
Bir süre ısınmak için uğraştı . Sonra da aklına bir soru geldi.
Neden dışarıda yatmıştı ?

Konohamaru başını yatağının olduğu yere çevirdi . Hanabi uyuyordu . Battaniyeye iyice sarılmıştı ve küçük küçük nefesler alıyordu. Konohamaru ilk başta Hanabiyi uyandırmayı düşündü . Ama sonra vaz geçti ve bunun yerine kıyafetlerini alıp banyoya geçti .

Üzerini giyinip işlerini halletti Konohamaru . Sonra da Hanabi'nin yanına gitti . Onu omzundan dürttü.
"Hey Hanabi . Artık uyan ." Dedi Konohamaru . Hanabi isyanla sızlandı .
Ama zaten uykusu hafif olabilen biri için çoktan kalkma vaktiydi .
Genç kadın gözlerini açtı ve etrafa bakındı .