Senin aşkın ve benim adsız duygularım

teşekkür mü etmeliyim?

'ya şimdi bir şey demem gerek. Sen çok dalıyorsun sanki. Banada söyle, bende dalayım bir süre seninle.'

Dediği her şeye gülmek geliyordu içimden.

'Üzgünüm bende bilmiyorum. Sadece aklıma bir kaç kelime geliyor ve bende birden düşünmeye başlıyorum.'

'kelimleri duyayım.'

'dondurma, bak demişken yiyelim.'

'kışın ortasında?'

Önden yürüyerek ara sokaklardan birine girdim. Arkamdan geldiğini duyabiliyordum. Paytak paytak adımlar atıyordum. Bugün yorulmuştum ve bu yürüyüş bir buz dağından aşağı kaymışım gibi rahat hissetiriyordu. Ceplerimi yoklayıp cüzdanımı çıkardım. Önünde durduğum dondurmacıdan bir top limonlu dondurma istedim.

'sen aşık çocuk, sen ne istiyorsun?'

'ya bilmiyorum. Şu bölüm bitsin belki dans düşünürüm. Hiç eğitim almadım ama bir kurs bulsam çözerim yetenekliymişim bu konuda ab-'

' çok pardon bölüyorum ama dondurmayı neli istersin diye sormuştum.'

'ov, çikolata parçalı olsun lütfen.'

Kibarlaşıp kocaman gülümsedi. Dişleri çok güzelmiş bu arada. Dondurmayı alıp arkamı döndüm. Eve gidip yetiştirmem gereken bir matematik ödevi varken bu kadar rahat olmamam gerekirdi sanırım.

Felix elimdeki dondurmayı çekip ısırdı. Evet ısırdı.

'delisin falanda, böyle mazoşist bi manyak olduğunu bilmiyordum.'

'çikolata parçacıklı dondurma başka şekilde yenilemez.'

Muhtemelen ağzı donduğu için ara vere vere konuştu. Bak yine gülümsedim.

'biz takılıyoruz falan ama benim cidden artık ödev yapıp bi gelecek oluşturmam lazım.'

'şu anlattığın dans kursuna başvuracaksın sanırım.'

'bölüm bitsin bakarız. Hem dinlemişsin baya. Teşekkür mü etmem lazım. İyi hissettim.'

'seni her iyi hissettirdiğimde teşekkür etmene gerek yok.'

'ama zorunda gibi hissediyorum.'

'eğer öyle olsaydı sana durmadan teşekkür etmem gerekirdi.'