Senin aşkın ve benim adsız duygularım

bu doğru olan mı cidden?

Ben kafayı yiyorum. Felix müthişti. Harika biri. Gerçekliğine inanmak istemediğim kadar iyi? İyi bile onu tanımlamaya yetmiyor. Yaratıcı bir kelimeye ihtiyacım var. Sadece Felix'e ithaf edilen bir kelime gerek. Goodlix, olmadı. Bestlix, hiç olmadı.
Daha yaratıcı şeyler haydi beynim.

'kendini sıka sıka ne düşünüyorsun?'

'yeni bir kelime.'

'niye peki?'

'seni tanımlayacak bir kelimeye ihtiyacı var bu dünyanın.'

'sadece benim için bir kelime mi?'

'kesinlikle.'

'bu çok iyi hissettiriyor. Bir saniye acayip heyecanlandım. Çok dürüstüz şuan.'

'ben varlığına inanmıyorum. Hiç kek olup olmadığını kontrol ettin mi?'

'hemen,'

Pamaklarını ısırdı yavaşça. Bu cidden komik gelmişti. Güldük. Ama çok güldük. Sonra Felix ağlamaya başladı.

'ben üzgünüm. Seni yumruklamam sadece canını yaktı. Hala aşka inanmıyorsun sanırım.'

Kafamı sağa sola salladım.

'al işte bir boka yaramamış.'

Burnunu çekti. Ne demeliydim?
Hıçkırıyor bir saniye.

'en azından farkına vardım aşkının. Senden öğreniyorum ben aşkı. Yani beni nasıl seviyorsan bende seni öyle sevsem bu-'

'chan, yaptığın şey için teşekkürler ama beni böyle teselli etme lütfen. Umutlanıyorum. Bir süre düşün bence. Bende çok umutlanmayayım.'

Elindeki brownie tepsisini bana bırakıp evine girdi. Noldu az önce? Ona gereksiz umut mu vermiştim? Hoşlanıyor muydum ondan. Bu aşk mıydı yoksa?