9. Bölüm

6.6K 182 34
                                    


Gözleri aşka gülen
Taze söğüt dalısın
Gözleri aşka gülen
Taze söğüt dalısın…

Gel bana her gece sen
Gönlüme dalmalısın
Gel bana her gece sen
Gönlüme dalmalısın

Tatlı gülüş pek yaraşır
Gözleri ömre bedel
Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek
Ah ne güzel ne güzel

Tatlı gülüş pek yaraşır
Gözleri ömre bedel
Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek
Ah ne güzel ne güzel

Sensiz elem bana yar
Doğ benim ömrüme doğ da güneş gibi
Aşkımı tazele gel
Aşkımı tazele gel...

Aovvvv kolum acıdı.

Anneme dönüp "ne var" dercesine kafamı salladım.

"Seni dürtüp duruyorum. Neye daldın bu kadar."

Derinden bir offff deyip derdimi anlatmaya çalıştım.

"Sadece düşünüyordum. Sevdiğim bir şarkıyı."

Ve kraliçe Elizabeth in omuzları çöker.

Gözlerini kaçırıp direksiyona odaklandı ve derince bir nefes aldı kafasını geriye yaslayıp gözlerini yumdu.

Bana doğru dönüp.
"İşitme cihazını takmak isteydin şuan herşey daha iyi olurdu senin için farkına var biraz."

Biraz duraksadıkdan sonra devam etti.

"Bana giren çıkan yok. Cihazı alırken zaten girdi gireceği kadar. Ama üzülüp üzülüp omuzumda ağlamanı istemem. Biliyorsun bir kursla anlaştım. Çok para kazanmam lazım. Hep sana gidiyor paracıklar."

"Ben böyle mutluyum. Ağlayacak bir omuzda istemiyorum.  "

"Bak Açelya. Seni anlayamam. Seni senin durumdaki kişiler ancak anlayabilir farkındayım. Ama. Ama senle empati kurduğumda dahi anlayamıyorum. Normal olabilmen için gerekli olanları neden istemiyorsun anlamıyorum. Sana bir servet harcıyorum. Ne kadar başımın belası da olsan kızımsın."

İşte şimdi ahh demesi bende sanırım.

"Sen Amerika ya  gidip zencilere hadi dostum gelin sizi sevmeleri için sizi çamaşır suyunda bekleterek beyazlatalım diye bilirmisin anne. "

"Bu ne saçma bir soru?"

"İşte anla senin de bana dediğin o kadar saçma. Zenciler zencidir. Altı parmaklı biri altı parmaklıdır. Otizimli otizimlidir. Ve ben lal ve sağırsam öyleyimdir. "

Elini kaldırıp tam araya girecekken ben ondan önce davranıp sert hareketlerle derdimi anlatmaya devam ettim.

"Neden insanlara göre hareket edeyim. Ben engelli değilim. Evet senin deyiminle eksiğim ama ben o eksikleri aramıyorum çünkü insan tatmadığı, bilmediği şeyleri durup dururken aramaz. Bir kez taktım anne. Bir kez cihaz taktım. Ve...."

Duruldum işte şuan. çünkü o bir hafta gözümün önüne geldi.

Başımı cama doğru çevirince okulun önünde olduğumuzu fark ettim. Onun yüzüne bakmadan

"Sonra görüşürüz." İşareti yaptım.

Tam inecekkem kolundan tutunca ona baktım.

Bu anlarda anne diyesim gelmiyor....

Duy BeniHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin