hwangs: benimle oynadığın gibi onunla da oynuyor musun bari?
feleex: kendimde değildim daha kaç kere söylemem gerekiyor?
hwangs: biliyor musun?
umut kırıntısı yaranmıştı bende
yakın olabiliriz diye
ama senin ikiyüzlü şerefsiz olduğunu unutmuşum
tek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
jeongin: sanırım asla büyümeyecek
4.397 beğeni 143 yorum
hwangs: hey ablamı olgun bir insan bi kere >jeongin: sadece yaşı büyük >hwangji: tamam yaşına uygun hareketleri olmasa da bunu burada söylemen gerekmiyordu >lilisa: hey seni kovarım >jeongin: seni çok sevdiğimi biliyorsun değil mi noona >lilisa: akıllı ol şöyle
minmin: patronunla bu kadar samimiyet iyi değil işten atılacaksın >jeongin: benim patronum bir tanedir merak etme sorun etmiyor >minmin: o zaman beni de işe alın >lilisa: yoldan geçeni işe almıyoruz >jeongin: üzdü
(Bunu niye yazdım bilmiyorum ama galerimde durmasın istedim.) ———
Arabadan inip Felix'in inmesine de yardımcı olduğumda Lisa arabadan bize el sallamıştı. "İyi dersler. Çıkışta gelip alırım."
Gülümsemekle yetindiğimde Felix yavaş yavaş adımlamaya başladı. Ona okulda nasıl davranmamız gerektiğini sormam gerekiyordu. Birbirimizi tanımıyormuş gibi davranamazdık ama bir anda birlikte olduğumuzu da söyleyemezdik.
Peşinden gitmek istesem de biraz uzaklaşmasını bekledim. Belki de her zamanki gibi davranmak iyi olacaktı. En azından okulda.
Düşüncelerimle boğuşurken Felix'in kalın sesini duymamla kafamı kaldırdım. "Gelecek misin, Hyunjin?"
Tek kaşım havaya kalkarken yanına ilerleyip önünde durdum. Gülümseyerek yüzüme baktı. "Ne o? Çekiniyor musun insanların düşüncelerinden?"
"Hayır." dedim düşünmeden. "Onların ne düşündükleri benim umrumda değil. Belki sen biraz saklamak istersin diye düşündüm. Sonuçta neredeyse tüm okul sizi bil-"
Lafımı dudaklarıyla böldüğünde donup kalmıştım. Okulun bahçesinde sesler yükselirken yavaşça geri çekilip elimi tuttu. "Artık biz diye bir şey yok. Yeonjun yok. Artık sen ve ben varız."
Nefesimi dışarıya vererek gülümsedim. O çekinmiyorsa ben de çekinmeyecektim. "Biz varız."
Okulun girişine doğru ilerlerken etraftaki fısıldaşmaları umursamayarak içeri girdik. Elimi hala sıkı sıkı tutuyordu. Herkesin bakışları bize çevrilirken fısıldaşmalar artıyordu.
'Birbirlerine yapmadıklarını bırakmadılar şimdi sevgililer mi?'
'Yeonlix ayrılmış mı? İnanamıyorum.'
'Çok yakışıyorlar.'
'Yeonjun kötü görünüyordu. Bu yüzdenmiş.'
'Hey daha yeni ayrıldılar. Ne çabuk birini buldu?'
