THE MAN WHO STOLE MY HEART

PROLOGUE

DISCLAIMER:

This story is only part of my imagination. Any resemblance of places, name character, businesses, and events is purely coincidence.

Many typo and wrong grammatical error Please correct me if I'm wrong!

CHESKA LAURET POV:

"Mama what's wrong" I wipe her tears at niyakap ko siya kakapasok ko palang dito sa bahay galing school tas madadatnan ko siyang ganito.

"I'm ok darling umakyat kana sa kwarto mo at mag pahinga." sabi niya pero hindi ako nakinig hinawakan ko ang mag kabiling pisngi nito at paulit ulit na pinunasan ang luha niya.

"Mama"

"SIGE NA CHESKA! UMAKYAT KANA SA KWARTO MO AT MAG PAHINGA!" nagulat ako dahil sa pag sigaw nito,agad akong lumayo sa kanya at napayuko bago umakyat sa hagdan pero tumigil din ako at tumingin sa kanya.

Palagi ko nalang kasi siyang nadadatnan na umiiyak minsan nakikita ko siyang palihim na umiiyak ilang gabi rin akong hindi makatulog dahil naririnig ko sila ni papa na nag aaway hindi ko alam kung ano ang dahilan.

Dumeretsyo ako sa kwarto ko at nag bihis ng pang bahay lalabas na sana ako ng marinig ko naman ang ingay mula sa labas ng kwarto ko, mukhang andito na si papa.

Pumunta ako malapit sa pinto at dinikit ang tenga ko mula doon.

"Saan ka galing Walter" sigaw ni mama kay papa binuksan ko ng kaunti ang pintuan ganon nalang ang gulat ko ng mag kasunod na sampalin ni mama si papa.

Mahigpit na hinawakan ni papa ang braso nito at akmang sasampalin nito bigla akong lumabas at tumakbo kay mama.

"Pa" naiiyak na tawag kong humarap kay papa nakita ko naman ang gulat sa kanyang mukha.

"Cheska pumasok kana sa kwarto mo wag kang mangielam dito" sigaw niya tumulo ang luha ko.

"No hindi ako papayag na saktan mo si mama" sabi ko at niyakap si mama.

"Bakit mo ba sinasaktan si mama." mahinang sigaw ko.

"You don't understand cheska."

"Then ipaintindi mo pa sabihin mo sakin kung bakit palagi nalang kayong nag aaway" umiiyak na sabi ko.

"Nag tatanong ang anak mo walter. " sigaw ni mama hinawakan naman ni papa ang magkabilang balikat ko at tinignan ako sa mata.

"I'm sorry iha pero samin nalang to ng mama we're okay may kunting away lang kami pumasok ka muna sa kwarto at gawin ang mga assignment mo." sabi niya at pinunasan ang luha ko mag sasalita pa sana si mana ng hilain na siya ni papa papunta sa kwarto nila.

Bumalik ako sa kwarto ko ng marinig ang cellphone kong tumunog napangiti ako ng makitang si sherwin ang tumatawag pinunasan ko ang pisngi ko bago sagutin ito.

3 years na kami ni sherwin pero kahit long distance relationship kami ay madalas rin siyang pumupunta dito sa london dahil dito rin nakatira ang kapatid niya at isa pa may business din sila dito.

Kaya pag andito siya araw araw akong lumalabas ng bahay dahil marami kaming pinupuntahan na pasyalan dahilan para makalimutan ko ang mga problema ko.

Syempre hindi rin mawawala ang pag dududa ko but I trust him apat na taon din ang tanda niya sakin at nangako siyang hihintayin niya ako hanggang makapag tapos ako ng pag aaral.

"[Are you okay babe are you crying]" tanong nito napahawak ako sa pisngi ko umiiyak pala ako.

"I'm just happy dahil tumawag ka." pag dadahilan ko tumawa naman siya.