im pretty when i cry // changlix (1970)

#son

Birkaç sene geçmişti. Belki de iki-üç. Kış ayındaydık, hava gerçekten de çok soğuktu. Lee ailesine bir sürpriz yapmak için onlardan habersiz ziyarete gidiyordum. Felix'e hislerimi de artık söyleyecektim. Her ne olursa olsun bunu yapacağım. Geçikmiş olsam bile. O'ndan ayrıldıktan sonra Felix'siz hiçbir şeyin anlamı olmadığını farkettim. O'nu gerçekten sevdiğimi ve çok özlediğimi farkettim. Sevgilimden şehre döndüğüm de iki hafta sonra ayrılmıştım. Tanıdığım villaya yaklaştığım da gülümsedim. Çantamı alarak sırtıma astım ve kapıya ilerleyerek çaldım. Açan kişinin Felix olmasını ummuştum fakat bu Bayan Jimindi. Beni gördüğün de gülümsemiş, çekip sarılmıştı. İçeri girdiğim de Bayan Lee kocaman gülümsemişti. "Changbinnn!" Hızla yemek masasından kalkarak bana sarıldı. Bay Lee de aynı şekilde yanıma geldi. "Changbin! Ne güzel bir sürpriz!!" O'na da sarıldığım da gözlerim Felixi aradı. "O nerde?" Bayan Lee sağ'a, Bay Lee sol'a giderek Felixi açtılar. Yanın da bir kızla masa da oturuyordu ki onunla göz göze geldim. Ani bir tepki vermemişti, mimik oynatmamıştı. "Felix, gelsene!" Babası onu çağırdığın da Felix ayaklanarak geldi. "Ah, hoş geldin Changbin." O'nu çekip sarıldım. "Neden geleceğini söylemediniz?" Babam güldü. "Biz de bilmiyorduk." Felix'e bir an önce her şeyi söylemek istiyordum. O kadar heyecanlıydım ki tir tir titreyecektim neredeyse. Çekilerek tatlı çillerine baktım. "Nasılsın."

"İyi." İyiydi. Buna sevinmiştim. Benden sonra kendisini toparlamış gibiydi. "Ah, Changbin, bu da Michelle," Masa da ki genç ve güzel bayana baktım. "Sevgilim." Duyduğum şey ile aniden dona kaldım. "S-sevgilin mi?" Gülümseyerek başıyla onayladı. Kız bana bakarak gülümsemişti ve küçük bir el sallamıştı. Yalandan gülümsedikten sonra Felix'e döndüm. "Aç mısın Changbin?" Bayan Lee'nin sorusunu başımla reddettim. "Aslında Felix ile biraz konuşmak istiyordum ama sanırım uygun değil." Felix başıyla reddetti. "Sorun değil." Ben daha üstümü çıkarmamışken o da giyinmeye başladı. Boynuna bordo atkısını sararak evden çıktık. Ellerim cebim de sahile doğru ilerliyorduk. İkimiz de artık nereye gideceğimizi biliyorduk. Kumsala gelip soğuk kumlara oturduk. "Ne konuşmak istiyorsun?" O hâlâ her zaman ki gibi, ayaklarına bakarak elleriyle oynuyordu. O'nu tatlı yapan da buydu. "Michelle'i seviyor musun?'

"Tabii ki seviyorum."

"S-siz aşık mısınız?"

"Evet." Boğazıma bir yumru oturmuştu. Gözlerim doluyordu ama engelledim. Gülümseyerek başımla onayladım. "Çok sevindim." Bana baktı. "Düğün için geldiğini zannetmiştim. Gerçekten de bilmiyor muydun?" Duyduğum şey ile dişlerimi ve yumruğumu sıktım. Daha önce hiç bu kadar birisini kıskanmamıştım. Michelle olmayı, ilk kez birisi olmayı dilemiştim. Tekrar gülümsedim. "Çok güzel. Doğru zaman da gelmişim desene." O da gülümsedi. "Ev'e gidelim artık, çok soğuk."

"Hm." Kalkarak önden ilerledi. Ben de arkadan ilerleyip o'nun başının arkasında ki saçlarını seyrediyordum. Ellerine baktığım da o da yumruk yapmıştı. Sevdiğim çocuğu bile bile ellerimden kaydı. Bu sefer acı kederi yaşayan o değildi, bendim. Bu andan itibaren bir şeyin değerini o'nu kaybettiğiniz de anladığınızı farkettim. Ben Felix'i kaybettim. Michelle onu kazandı. Böylelikle hikayemiz kapandı.

--

AAAAAAAAA

Herkese selamlar!!! Yeni bir hikayenin sonuna gelmiş bulunmaktayız... Aslında hikaye böyle olmayacaktı, her şey çok farklıydı. Sonu bile böyle bile değildi. Çiftimiz kavuşacaktı fakat sonra kendime dedim ki, "Ulan, neden farklılık yapıp sevenleri kavuşturmuyorum?" Biraz sövdüğünüzü hisseder gibiyim ama bazenleri hayatımız da farklılıklar gerekiyor ahajdhahd.

Bu hikayede bazı kişilerin, bazı aşk acısı çeken kişilerin ders almasını istiyorum. Felixin babası ile konuştuğu sahnede, buna benzer bir acıyı çeken kimseler için yazdım. Yani, eğer bu acıyı çekiyorsanız, o sahne size söylemek istediğim şeylerdi.

Ve bir de Felix'in son sahnede yumruğunu sıkmasının sebebi, Changbine sonun da kavuşması fakat Michelle ile evlenmekten başka bir çaresi olmadığı. Belki de başka bir hayatta çiftimiz kavuşur. Ya da gelecekte. Bu sonu size bırakıyorum.

Kitabın sonuna kadar okuduğun için, beni desteklediğiniz için çok teşekkür ederim. Başka bir ficte görüşmek üzere, diğer fanficlere de göz atmayı unutmayın!! <3