❄Kar Tanesi❄ [Akaza x Yuki] (OC)

6- Uzun Yıllar Sonra

Yuki nin dış görünüşü böyle

~~2 yıl sonra~~ (Yuki 17 yaşında oluyor)

Yuki POV:

Gene güzel bir akşamın keyfini çıkarıyorum. Bahçede oturmuş, yanımdaki köpeğin başını okşuyordum.

Yuki- Bu aralar hayat daha sakin sanki, di mi Dino?

Köpek cevap veremese de beni onaylar gibi havladı. Hay şom ağzıma sıçayım hemen ardından kargam geldi. Gene bi görev kitleyecek kesin...

Karga- Gaaaak!! Acil görev!! Acil görev!!!

Yuki- Noldu?!

Karga- 8 km kuzeydeki dağda bi gurup avcının başı dertte!! Boştakı hashiralar oraya gidiyor!!

Yuki- Başka hashiralar da halledebilir-

Karga benim rahatlığım üstüne kafama vurdu.

Karga- Acil dediğime göre alelade bi iblis olamaz heralde aptal!! 12 kizuki den biri olmalı!! Şimdi kaldır kıçını ve astlarını kurtar!!

Yuki- Ooo 12 kizuki varsa ben de varım. Hadi yolu göster uyuşuk karga!

Kılıcımı kapıp karganın tarif ettiği yere gittim. Gerçekten durum acil gibi görünüyordu. Bahsedilen dağa ulaştığında bile yer yer cesetler görüyordum. Hepsini kontrol ettim aralarında hala hayatta olan var mı diye ama durum umutsuzdu. Hepsi ölmüştü.

Keşke ölmek yerine hiç avcı olmasaydılar...

İblisi varlığını hissedebileceğim kadar yakındaydı artık. Tam da tahmin ettiğim yerde, başka bi düşük rütbeli avcılara saldırıyordu. Dikkatini dağıtmak için elimi hafifçe kestim ki marechi kokusuyla duyuları sarsılsın. Böylece savaşması zorlaşır.

Gerçekten de işe yaradı. Saldırdığı gruptan kafasını bana çevirdi. Karanlıkta sadece parlayan gözleri net bi şekilde görünüyordu. Ama uzakta olduğu için de rütbesini göremedim.

?- Hmm? Bir marechi demek. Bugün şanslı günümdeyim~

Yuki- Hey iblis! Onları bırak da buradaki ziyafete bak!

Yemimi yuttu ve saldırdığı grubu bırakıp bana doğru geldi. Ben de kılıcımı sıkıca kavrayıp yeni bi saldırıya hazırlandım.

Tam saldırmak üzereyken Gözlerindeki yazıyı tam olarak okuyabilirim. Üst ay üç

Bir an zaman durur gibi oldu. Karşımda saldırmak üzere olduğum kişinin yüzünü tamamen görebildim ilk kez: Her tarafını kaplayan dövmeleri, pembe kısa saçları, karanlıkta parlayan altın rengi gözleri. Yıllardır hasretini çektiğim kişi burda olamaz...

Saldırımı yarıda kesip yer düştüm bir anda konsantrasyonum dağıldığı için. Hemen yerimden kalkıp karşımda dikilen adama doğru koştum. İlk başta gene saldıracağımı zannetse de kılıcımı kenara atınca önce bi şaşırdı. Kollarımı boynuna sarıp ona sıkıca sarıldım.

Yuki- Akaza!! Gerçekten sensin! İ-İnanamıyorum...

Akaza- Bir dakika, sen yoksa...

Yuka- Sakin beni unuttuğunu söyleme. 5 yıl senin hayatın için hiç bir şey.

Onun da kollarını bana sardığını hissettim. Sanırım Nihayet beni hatırlayabildi.

Akaza- Yuki... Buna inanamıyorum...

Benden ayrılıp dikkatlice yüzümü inceledi. O yıllar içinde değişmemiş olabilir ama ben fazlasıyla değiştim.

Akaza- Çok değişmişsin, tanıyamadım bir an.

Yuki- Marechi kokusundan da mı anlamadın mal?

Akaza- Salak, dünyadaki tek marechi sen değilsin.

Kollarımı ondan çekip ona baştan sağı süzdüm. Gerçekten de yıllar ona hiç etki etmiyordu.

Ayrıca artık gözlerindeki kanjiyi okuyabiliyorum. Gözlerine bakarken aniden gözlerimi kaçırdım. Bunu niye yaptım ki şimdi?

Tam tekrar konuşacakken uzaktan gelen koşma sesleri duydum. Diğer avcılar geliyor olmalıydı.

Akaza- Bana saldır.

Yuki- nE-

Akaza- Dediğimi yap, yoksa birliğinde pek de iyi şeyler olmaz.

Haklıydı. Yonca kurallarına aykırı bi iblise saldırmamak. Ben de ona karşı bazı tekniklerini uyguladım. O da hepsini başarıyla savuşturdu.

Diğer avcılar gelince Akaza büyük ihtimal sıkıldı ve uzaklaşmaya başladı.

Akaza- Bi dahaki sefere bu kadar şanslı olmayacaksın!

Akaza sıradan bir düşmana bağırır gibi konustu ama onun bundan ne demek istediğini tek ben anladım.

Yuki- Asıl sen görürsün gününü!! Hele bi daha karşıma çık!!

Astlarımdan biri bana seslendi.

?- Yuki sama, peşinden gitmeyecek misiniz?

Yuki- Onun hızına yetişemem. Ayrıca savaşırsak bile kaybederim. Şu anki önceliğimiz yaralıları tespit edip ilk yardım yapmak.

?- Emredersiniz!

Kalan gurup etraftaki yaralılara baktı. Ben de onlarla birlikte çalıştım. Kakushiler gelince de onları yönlendirdim. İşim bitince mutlu mutlu evime döndüm. Tabii kargam Gene bana mutluluğumu yaşatmadı.

Karga- Noldu kız ağzın kulaklarına varmış.

Yuki- Hiç sorma be gülüm~ Yıllar önce ayrıldığım dostumu buldum.

Karga- Sanki dosttan fazlasıymış gibime geliyor ama~

Yuki- N-Ne diyosun be daha bizi görmedin bile hem o benim en iyi arkadaşım bi kere! Şimdi sus yoksa yolarım o tüylerini!

Karga- Ay bu da tam manyak çıktı.

Yuki- Bak hala konuşuyor!

.
.
.

Bölüm nasıldı üzümlü keklerim :3

Nihayet hikayede romantik kısımlara başlayabilirim ÙwÚ