ေန့ရက္ညကုန္ဆံုးၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့တစ္ပတ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္နဲ႔အတူ ခြန္ဆိုင္းတို႔လဲေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုတစ္ဖန္ေျခခ်ရျပန္ၿပီ
ပထမႏွစ္ ဒုတိယႏွစ္ တတိယႏွစ္ေတြမွာအၿမဲေနာက္က် စာဆိုဘိတ္ေခ်းရေနေသာသက္ေဝနဲ႔ခြန္ဆိုင္းကေတာ့ယခုေနာက္ဆံုးႏွစ္လဲထိုနည္းတူစြာ ေက်ာင္းလစ္ၿပီးကန္တင္းဆိုင္မွာေတြ့ၾကျပန္ၿပီ
ခြန္ဆိုင္းနဲ႔သက္ေဝကေတာ့စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားျဖစ္သည္ စာဆိုမရေပမယ့္လဲမ်ိဳးရိုးအရိွန္ေၾကာင့္တစ္ႏွစ္တစ္တန္းကိုပံုမွန္ေအာင္ေနသည္
"သက္ေဝ မင္းေက်ာင္းၿပီးရင္မင္းအေဖcompanyမွာပဲလုပ္မွာမလား ငါကေတာ့ငါ့ၪီးေလးcompanyမွာပဲလုပ္မွာ ၪီးေလးအေမြကိုဆက္ခံရမွာေလ"
"အင္း အေဖ့companyမွာပဲလုပ္မွာ"
"အင္း "
"ဒါနဲ႔သက္ေဝငါမင္းကိုေျပာစရာရိွလို႔"
"အင္း ေျပာေလ"
"အင္း ငါကစေျပာရမွန္းမသိလို႔"
"အမယ္ငါ့ေကာင္ႀကီးထူးထူးဆန္းဆန္း မ်က္ႏွာကလဲၿပံဳးရြင္ေနတာဆိုေတာ့ မဟုတ္မွရည္းစားရေနတာလား"
"ရည္းစားေတာ့မရေသးဘူးကြ ဒါေပမယ့္ ငါေလေစာကိုခ်စ္မိေနၿပီထင္တယ္ ေစာကေလအရင္ငါထားဖူးတဲ့ေကာင္မေလးေတြနဲ႔မတူဘူး သူ႔ကိုေလငါ့အိမ္ေရာက္လာကထဲကမ်က္လံုးထဲကထုတ္မရေအာင္ျဖစ္ေနတာ ေနာက္ၿပီးသူ႔ကိုလဲအရမ္းစိတ္ပူတယ္ ငါမဟုတ္တဲ့တစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ရသြားမွာကိုလဲေၾကာက္ေနတယ္ သူနဲ႔ေတြ့ရင္ကိုခုန္ခုန္လာတတ္တဲ့ငါ့ႏွလံုးသားက သူ႔ပိုင္ရွင္ေလးလို႔ေျပာေနသေယာင္ အဲ့ဒါငါသူ႔ကိုခ်စ္ေနတာလားဟင္"
"ဘယ္ကစေျပာရမွန္းမသိလို႔သာပဲ ဒီေလာက္ေသခ်ာေနတာကိုလာေမးေနေသး အဲ့ဒါမင္းေစာကိုခ်စ္ေနလို႔ေပါ့"
"အဲ့ဒါဆိုငါဘာလုပ္သင့္လဲဟင္ ေစာကအရမ္းအေနေအးတာကြ ငါနဲ႔လဲအလုပ္ကိစၥနဲ႔သာစကားေျပာတာ က်န္တဲ့ခ်ိန္ဆိုအခန္းထဲကေနေတာင္မထြက္"
"မင္းကလဲအဲ့ဒါဆိုသူ႔အခန္းထဲသြားစကားေလးဘာေလးေျပာၿပီးရင္ႏွီးမႈရေအာင္လုပ္ေပါ့"
YOU ARE READING
မိန်းမ မဟုတ်သောယောင်္ကျားတစ်ယောက်
General Fictionယောင်္ကျားတစ်ယောက်ဖြစ်ရုံနဲ့ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကိုချစ်လို့မရဘူးတဲ့လား
