ေန့တစ္ေန့ရဲ့ေနေရာင္ႏွင့္အတူ ဆက္ေလးရဲ့ဒုကၡေတြကလဲေန့တိုင္းကိုဆီးႀကိဳေနသည္
ဆက္ေလးလဲမေန့ညျပန္ေရာက္ကထဲကအိပ္မရေတာ့ေပ အေတြးေတြကသူနဲ႔ၪီးရဲ့ကိစၥကိုပဲျမင္ေယာင္ေနသည္
"ဟူး စိတ္ညစ္လိုက္တာ ငါဘယ္လိုေနရေတာ့မွာ ခုဆိုဟိုဆိုင္မွာအလုပ္လုပ္လို႔လဲမရေတာ့ဘူး ၪီးကငါဆက္ဆိုတာလဲသိသြားၿပီ
ငါ့မိသားစုကိုငါဘယ္လိုေထာက္ပံ့ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ ဘ၀ႀကီးကခက္လိုက္တာကြာ ခ်မ္းသာတဲ့သူၾကေတာ့လဲတိုက္နဲ႔ၿခံနဲ႔ကားနဲ႔ ေငြေၾကးအဆင္မေျပတဲ့သူၾကေတာ့လဲ တဲစုတ္နဲ႔ထမင္းၾကမ္းနဲ႔အေႂကြးနဲ႔ ဟူး........."
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္"
တံခါးေခါက္သံၾကားေသာေၾကာင့္ ဆက္ လဲ စဥ္းစားေနရာမွအျမန္အ၀တ္စားလွဲမိေတာ့သည္
"ဘယ္သူလဲ ခဏေနာ္ လာၿပီ"
အ၀တ္အစားလဲၿပီးတာနဲ႔အျမန္တံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္သည္
"ကြၽီ"
"ေအာ္ မေမသစၥာ ဘာကိစၥရိွလို႔လဲ"
"ဘယ္ခ်ိန္ရိွၿပီလဲမသိဘူးလား ညၾကသြားခ်င္တိုင္းသြားေနၿပီး"
"ဟင္ ေစာညဘက္သြားတာကိုသိတယ္"
"ဟက္ ငါကေမသစၥာေလ အကုန္သိတယ္ နင္ညဘက္သြားတာတပတ္ေလာက္ရိွေတာ့မယ္"
"ေက်းဇူးျပဳျပီးအကိုေလးကိုျပန္မေျပာပါနဲ႔ေနာ္ ေမ"
"ဘာေၾကာင့္လဲ ဒါေျပာသင့္တဲ့ကိစၥမလား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ညတိုင္းအျပင္ကိုထြက္ၿပီး ညနက္မျွပန္လာတယ္ဆိုေတာ့ အျပင္မွာမ်ား"
"ေစာကအဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး ေစာအလုပ္လုပ္ လုပ္ေနလို႔ပါ"
"ဘာအလုပ္လဲဟင္ သိခြင့္ရိွမလား ညမွာလုပ္ရတဲ့အလုပ္ဆိုေတာ့"
"ဟို ဟို စားပြဲထိုးရတာပါ"
"ဟက္ ညဘက္ႀကီးကိုစားပြဲထိုးတာဆိုေတာ့ မိန္းမေကာင္းေတြေနတဲ့ေနရာေကာဟုတ္လား"
"........"
"ထားပါေတာ့ ခုဘယ္ခ်ိန္ရိွေနၿပီလဲသိတယ္မလား"
"မနက္၅နာရီေလ"
"ေအး ဒီေန့ကစၿပီးနင္ပဲအိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ရမယ္ အ၀တ္ေလ်ွာ္ ၾကမ္းတိုက္ တံျမက္စည္းလွဲ ထမင္းဟင္းခ်က္ "
YOU ARE READING
မိန်းမ မဟုတ်သောယောင်္ကျားတစ်ယောက်
General Fictionယောင်္ကျားတစ်ယောက်ဖြစ်ရုံနဲ့ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကိုချစ်လို့မရဘူးတဲ့လား
