I Won't Accept Your Regrets [NOVEL ÇEVİRİ]

20. bölüm

Muhteşem kızıl saçları kadar ateşli bir kişiliğe sahip olmasıyla ünlüydü.

Özellikle yüzünü  tam unutmamıştım çünkü İmparatoriçe olmadan önce bir partide ona rastlamıştım.

"Henüz resmi bir açıklama yapılmadı, ama görünüşe göre Majestelerinin yanına durmak için kendinizi İmparatoriçe olmakla karıştırıyorsunuz. .”

İsyanın başarısını kutlayan bir partide bana hakaret ediyordu, onu nasıl kolayca unutabilirim?

Raymond'ı düşünen Cleraine Young-ae'nin tek taraflı saldırısına rağmen, sessiz bir insan olmama rağmen beni partide ilk kez öne çıkaran kişi oydu.

Chase Young-ae'nin iyi baskısı sayesinde, İmparatoriçe'den çok çekindiği için kelimeler bir anda unutuldu.

Böyle bakarsan, müteşekkir bir genç kız mı? Gülünç bir fikirdi. Raymond'la evlenirken şok olduğumu bir süreliğine unutmuştum.

Görünüşe göre bugün arabamı durduran kişi Young-ae Cleraine. Kaşlarımı çatmak için çok uğraştım.

Beni bulan Cleraine Young-ae, bir komedyen gibi abartılı bir sesle konuşarak, "Aman Tanrım, bu kim, imparatoriçe değil mi?" dedi.

O sırada, sanki aklına bir şey gelmiş gibi, Cleraine kırmızı dudaklarını yeniden açtı.

“Ah, doğru, doğru….. Artık imparatoriçe değilsin. Boşanmanın duyurulmasından kısa bir süre sonra unuttum.”

Cleraine Young-ae'nin hiç unutmuşa benzemeyen bir gülümsemeyle konuştuğunu görünce yüzümü sertleştirdim.

Belki de bilerek arabamı engelledi? Arabama baksaydın, hangi aileye ait olduğumu hemen bilirdin.

Genellikle aristokratlar süslü vagonlara biner, üzerlerinde bir aile arması kazınmış vagonlara değil, ama ben Croft Dükü'nün vagonlarına bindim.

Şimdi, vagona açıkça Croft Dükü'nü simgeleyen bir amblem kazınmıştı.

Başka bir genç kız mıydı bilmiyorum ama eğer bir Cleraine ise… Söylemeye gerek yok, kasıtlı yapılmış olmalı.

İç çeker.

Bana bakan Cleraine Young-ae'nin alaycı gözlerine bakarak iç geçirdim. Salonda beni gözetleyen dedikoducu çok olduğu için olabildiğince sessiz bir şekilde köşke durmak istedim.

Tabii ki, kavgayı öylece bırakmak gibi bir niyetim yoktu.

Cleraine Young-ae'ye baktım ve hiçbir şey olmamış gibi ağzımın kenarlarını kaldırdım.

"Duyduğumuzdan bu yana uzun zaman geçmedi, bu  bir gerçek. Zaman geçtikçe geçmişte ne olduğunu hatırlamıyorsun, Cleraine Young-ae."

Geçen sefer partide çizgiyi aşmamasını söylediğim uyarıyı hatırlamış gibi ifadesi biraz titriyordu.

"Vagonunu çeker misin? çünkü vagonumuz hareket edemiyor." Ama çok geçmeden vagona baktı ve hafifçe gülümsedi.

"Ah evet. Hemen arabanın yolundan çekileceğim. Aslında bunun bir tavus kuşu arabası olup olmadığını merak ediyordum.”

(E/N: tavus kuşu özgüveni simgeliyor, bu yüzden sanırım cleraine, vagonun talihsiz bir olay yaşamamış birine aitmiş gibi göründüğünü söylemeye çalışıyordu)

"Ne demek istiyorsun? Young-ae.”

"İyi değil…. Dürüst olmak gerekirse, değil mi? Talihsiz boşanma haberi sabah duyurulmuştu ama Young-ae'nin rahatlatıcı bir salon bulacağını kim hayal edebilirdi ki."