Açıkmıştım.ama söylemeye çekiniyordum.
"sen de acıktın mı?"
Utanarak cevap verdim
"biraz"
"ne yemek istersin"
"farketmez"
"peki o zaman pizza sipariş ediyorum"
"olur"
Kısa kısa cevaplar veriyordum.yarım saat sonra pizzalarımız geldi.kaan içecek doldurdu ve yemeye başladık.o kendi paketini bitirdi ben ise 4 dilim yiyip geri kalanı bıraktım
"güzelim yesene"
"çok doydum"
"Peki"
Pizza kutusunu önüne çekti ve benim bıraktığım dilimleri yedi...ortalığı toplamama yardım etti ve tekrar televizyonun karşısına geçtik
" biliyor musun?"
"neyi?"
"bu akşam ilk defa biri bana bağırmadı"
Oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi ve elimi tuttu
"buna alışsan iyi olur çünkü bundan sonra her akşamın böyle geçecek"
Güldüm
"Söz mü?"
"Söz"
"sana binlerce kez teşekkür ederim"
"güzelim yeter artık teşekkür edip durma"
"teşekkürler"
Dedim ve sıkıca ona sarıldım.gözlerim yanıyordu ağlamamak için kendimi zor tuttum.boradan başka hiçbir erkek bana böyle şefkatle sarılmamıştı babam bile 6. Doğum gününden sonra beni hiç öpmedi yada sarılmadı.içtenlikle kızım bile demedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tutsak
Lãng mạnSaye,annesi zorla Fransaya gönderilmiş babasından şiddet gören bir kız.kaan ise annesi ölmüş babası ve üvey annesinde hem psikolojik hemde fiziksel şiddet görmüş bir çocuktu.şans eseri karşılaşan bu iki genç birbirine bir şans verir ve kaybettikleri...
