YANLIŞ KARGO

1.3🌼

Hatırlatma

Deseni bile kolumda hoş gözüküyordu. Adam elindeki iğneli aleti aldığı sırada gözlerime inanamamıştım çünkü yüzünü yeni gördüğüm ayrıca dövmemi yapan kişi benim kayıp kardeşim Oğuz'du. Bu gördüklerim karşısında kolumu hareket ettirmem ve iğneli aletin yanlış yerlere değmesi acı bir çığlık atmama neden olmuştu.

Yeni Bölüm

-Uzun zamandır İstanbul'daydım. Haberim bile yoktu.

Ne diyor bu? Devam edip,

-Annemiz ölmüş olabilir. Ama ne yapalım yani?

Oğuz'un söylediği bu cümle beynimde yankılanıyordu. Yakasına yapışıp,

-Öldürürüm lan seni!

Dedikten sonra en sağlamından bir tane geçirmiştim Oğuz'a. Bağırarak,

-Annemiz cinayete kurban gitti diyorum!

Oğuz yere düşünce üstüne çıkıp yakasına yapışmıştım. Aynı ses tonu ile,

-Annem öldü lan benim, annem!

Bir yandan öldüresiye vuruyor diğer yandan ise acımı dile getiriyordum,

-Senin gibi evlat, kardeş olmaz olsun be!

Gözyaşları arasında söylediklerim karşısında Oğuz sadece ifadesiz bir şekilde bakmakla yetiniyordu.

Umut'un kolumdan tutması ve kaldırması ile işim yarıda kalmıştı.

Dövmecide Oğuz'u gördüğümüz gibi eve geri dönmüştük. Tabi Oğuz'la birlikte. Olanları Oğuz'a anlatınca da verdiği tepki bu olmuştu!

Umut adamların birine işaret verince yerdeki Oğuz'u alıp odadan çıkmışlardı. Ama ağlamayı daha kesememiştim ben.

-B-bu benim kardeşim olamaz Umut. Bu benim tanıdığım Oğuz olamaz.

Ağlamam hıçkırıklara dönmüştü. Aniden Umut'un bana sarılması ile ağlamam daha çok şiddetlenmişti. Kulağıma,

-Zümrüdüanka kuşunu biliyor musun?

Demişti naif sesi ile. Başımı olumlu anlamda sallayınca,

-O kadar zorluklara karşı gelmeye çalıştığı sırada yanarak ölmüştü. Ama sonra küllerinden yeniden doğdu.

Benden ayrılınca yüzüme bakıp,

-Sen daha küllerinden doğmadın Helin. Bu zorluklara karşı geldin, gelmeye çalışıyorsun ama unutma bunları bir sene sonra gülerek hatırlayacaksın.

Ardından göz yaşlarımı silmişti.

Cemal Süreya'nın dediği gibi; "Bazı adamlar incitmeden sevmezdi. Kırardı, dökerdi, yangınlar bırakırdı ardında... Bazı adamlarsa tüm geçmişi unutturur, parmak uçlarından öperdi..."

Bu gün Umut'un gözlerinde gördüğüm tek şey aşktı...

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Yorgunluktan uyumuştum. Şu an saat kaç bilmiyorum ama hava kararmıştı.

Yataktan doğrulup etrafa bakınmaya başladım. Kolumdaki sargıyı görünce duraksadım.

Ben uyurken yarayı mı sarmıştı?
Yüzümde buruk bir gülümseme belirmişti. Ardından hemen toparlanıp,

-Kendine gel.

Gerçekten Umut'a ihanet edecek misin Helin?

Gerçekten bunu yapacak mıydım?