Χορεύοντας με την σελήνη

Ο άσπρος λύκος

-Για σου αγαπούλα!

Ο Φρέντερικ την αγκάλιασε από πίσω και την φίλησε απαλά στον λαιμό. Καλά τώρα βρήκε να εμφανιστεί κι αυτός; Όπου νάνε θα ερχόταν ο Ίαν.

-Πως ήταν η μέρα σου; Ρώτησε η Οκτάβια και ανταπέδωσε στην αγκαλιά.

-Μια χαρά. Αν και ανυπομονούσα πώς και πώς να τελειώσουμε για να έρθω να σε χώσω στην αγκαλιά μου!

Ο Φρέντερικ συνέχισε τις φιλοφρονήσεις με λίγη δόση αγκαλιάς και φιλιού κάνοντας τον Ίαν ,που είχε μόλις φτάσει και τους έβλεπε, να αηδιάζει.

-Τι θα γίνει πριγκίπισσα; Θα έρθεις; Ρώτησε τελικά ο Ίαν που δεν άντεχε άλλο το θέαμα.

-Ααα Ίαν ήρθες! Είπε ταραγμένη η Οκτάβια σπρώχνοντας το Φρέντερικ να ξεκολλήσει από πάνω της.

-Να έρθει που; Ρώτησε εκνευρισμένος ο Φρέντερικ που ακόμη δεν μπορούσε να χωνέψει το απότομο σπρώξιμο της Οκτάβιας.

Ο Ίαν άνοιξε το στόμα έτοιμος να απαντήσει αλλά η Οκτάβια του έριξε ένα φονικό βλέμμα και το ξανά έκλεισε.

-Έχουμε να κάνουμε μια εργασία. Απάντησε χωρίς να το καλοσκεφτεί η Οκτάβια.

-Τι εργασία;

-Εργασία.......για τα άλογα.

-Για τα άλογα;

Ο Φρέντερικ την κοιτούσε με ένα εντελώς ηλίθιο δύσπιστο βλέμμα.

-Ναι για τα άλογα!

-Αφού ο Ίαν πηγαίνει δευτέρα και εμείς πρώτη.

-Όχι για το σχολείο.

-Για πού;

-Για το φροντιστήριο! Πηγαίνουμε μαζί φροντιστήριο.

Τώρα την κοιτούσαν και οι δύο με αυτό το ηλίθιο βλέμμα.

-Πες Ίαν. Είπε τραυλίζοντας η Οκτάβια που είχε ξεμείνει από ιδέες.

-Ναι έχουμε φροντιστήριο για τα μαθήματα που δεν καταλαβαίνουμε και επειδή εγώ δεν καταλαβαίνω ούτε τα περσινά, κάνω όλα τα μαθήματα και στο μάθημα της Βιολογίας μας έβαλαν να κάνουμε μια εργασία για τα άλογα.

Ο Ίαν μιλούσε γρήγορα χωρίς να καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος τι ακριβός λέει. Πλέων είχαν και οι τρεις το ηλίθιο βλέμμα και κοιτιόντουσαν χωρίς να μιλάνε.

-Ωραία λοιπόν! Καλή δουλεία. Έσπασε την σιωπή ο Φρέντερικ προσποιούμενος ότι τους πίστεψε.

Η Οκτάβια ήξερε καλά ότι ο Φρέντερικ δεν είχε πιστέψει ούτε λέξη απ αυτά που του είπαν παρόλο που δεν το έδειχνε. Εξάλλου ήταν ο αρχηγός της ομάδας θεάτρου του σχολείου και ήξερε να κρύβει καλά τα συναισθήματα του. Ωστόσο ο Ίαν που μπορούσε να ακούσει την καρδιά του ήξερε οτί εκείνη την στιγμή θα είχε φάει το ξύλο της ζωής του αν δεν ήταν μπροστά η Οκτάβια.