Η εξαίρεσή μου. (Ποίηση)

Δήγμα

Δεν ξέρω αν τελικά έθεσες τα όριά σου
Και πώς ακριβώς ανταγωνίστηκε η λογική τη ματιά σου
Αλλά σε ήθελα·
για λίγα ακόμη λεπτά
εγώ σε ήθελα.

Όσες φορές συνήθιζα 
Την δερματοστιξία  συναισθημάτων
η εξακρίβωση που αποζήταγα ερχόταν
-τρωτή στην θέαση του τοξικού σου ερωτισμού.

Ο ήχος εκπυρσοκρότησης ενός οργάνου ταξικού
Που ξεπερνά τα όρια της τάξης
και η σιαμαία μου γάτα που δαγκώνει
επειδή αγαπά
(ή επειδή φοβάται να αγαπά)
Συντελούν το κοκτέιλ μολότωφ
παραγεμίζοντας το λάδι
ρούμι ανανά
μετριο σεξ
αποτυχημένος οργασμούς
μονόπλευρους έρωτες
άπληστά πρώτα ραντεβού που κράτησαν τα δεύτερα για τον εαυτό τους
εύφλεκτη βενζίνη
κλάματα γοερά
αβάσταχτο πόνο
βία ενάντια σε ψεγάδια εξουσίας
και δυο τρίτα θυμού·
Το βλέμμα σου πέφτει στο φυτίλι.

Κι έτσι το σώμα μου αντιδρά
τρέμει αδρά
με υγρό πυρ εσωτερικά
Ουρλιαχτά και μια φωνή-γρανάζι που σκοτώνει

  μπάτσοι φασίστες δολοφόνοι.

Με κάτι βελόνες τετριμμένες
Αιματοχύνεις τον Αστέρα.
Πως μπορείς
να κομματιάζεις τόσο φυσικά το αντίκρισμα που εσύ φιλάς;

Κατάμεστα μ'όλα τ' ανήθικα λόγια που δε λες
τα δόντια σου κατέκοψαν το σβέρκο μου.

Γιατί με τετηγμένο αίμα υποτάσσεις  τη ζωή
Αναρωτιέμαι πώς θα ζούσες αν σε είχαν έστω και λίγο αγαπήσει.