Η εξαίρεσή μου. (Ποίηση)

Κίβδηλη Αλήθεια

Θραύσματα της αλήθειας μου
τραυματίζουν την ηθική σου
-ρίχνει ήδη τόσο αίμα στο γρανάζι.

Δεν ξέρεις ν' αγαπάς
μόνο στίχους να μετράς
γαντζώνεσαι από μετατραυματικά έλκη περασμένων πονεμένων εποχών
και άρρυθμες ψαλμωδίες κάποιων σαθρών δημαγωγών.
(γι' αυτό

 το φιλί της Κοινωνίας σου μάτωσε τα χείλη.)

Η Άνοδος του πνεύματος
εξ ορισμού σημαδεμένο απ'τη σφραγίδα μιας υπερβατικότητας
συνεπάγεται
την Κάθοδο του Εγώ
κατ'αρχήν στιγματισμένο απ'την βούληση μιας δυαδικότητας
αλλά
δεν προσπαθώ
να σου πω
μετανοώντας να γονατίσεις·
-ενώ το κάνεις όμως,
τον ἔρωτα
πίσω από βλέμματα αιρετικά
και μαυροδάφνη στην πύρινη γλώσσα μου
μη μηδενίσεις.

Κι αν η αλήθεια μου
σημαίνει ψέμμα για σένα
πες το μου χωρίς υπεκφυγές
με κραυγές μαρτύρων εσκεμμένα ζηλόφθονος
σ' έναν Άδικο Θεό προσεύχεσαι
γιαυτο 

το συγχωροχάρτι σου δεν σημαίνει τίποτα για μένα.

Απλώς κράτα στα χέρια σου τον πονεμένο μου εαυτό
και καν'τον δικό σου.

Πώς να εξηγήσω την δική μου αλήθεια
αν βασίζεται σ'ένα κοινότυπο ειδωλολατρικό διήγημα;
Καθολικότητα συναισθημάτων ηδονής
περιορίζομαι σε ανορθόδοξες σκέψεις του κορμιού σου.