0.2

90 13 14
                                    

Şirkete varıp kendi ofisime geçtim.Fazla büyük bir şirket değildi ama idare ederdi maaşı da fazla fazla yetiyordu.Çalışmadığım zamanlarda ise annemden kalan mirası kullanıyordum.Ben liseyi açıktan okurken annem iş için gittiği başka bir şehirde ölmüş.

Patron benden bu ayın muhasebe dosyasını istediği için sabah acilen hazırlayıp odasına doğru yürümeye başladım.Bir anda yürürken saçlarımı açık bıraktığım için kendime küfür ettim.Tam saçlarımla uğraşırken birine çarptım.

Dosyalar elimden düşerken bana çarpan adam özür diledi.Ben yüzüne bile bakmadan
'önemli değil.'dedim. Dosyaları yerden toplarken adam yanıma benim gibi eğilip bana yardım etmeye başladı.Ben ise sadece ellerini görmüştüm ama elleri çok mukemmeldi be.(kızın içinden keko çıktı.)

Bana baktığına eminim ama kanıtlayamam.Karşımdaki adam dosyaları topladıktan sonra bana verdi.
'Ben Hyunjin, Hwang Hyunjin' dedi.Saygılı bir şekilde öne eğilip.Ben elinden dosyaları alıp arkama bile bakmadan yürümeye başladım.

Adının Hyunjin olduğunu öğrendiğim adam.
'Kendini beğenmiş Sunbae ne olucak hepsi aynı.Kibarlık yapmaya gelmiyor.'dedi.
Oysaki bilmiyor ben neler yaşadım.Bir an gözlerim doldu.Elimdeki dosyaları sıkıp gözümü kapatıp derin bir nefes aldım ve konuştum.
'Sakin ol daha önce de bunlar yaşandı.' diye tekrarlayıp kendimi avuttum.

Sonunda patronun odasının kapısına gelip kapıyı tıklattım.İçerden duyduğum komutla içeri girdim.Dosyaları masaya bırakıp herzaman ki gibi başım önde konuşmaya başladım.
'Sanırım işe yeni birisi girmiş.' dedim.Sakin bir ses tonunda.Patron da aynı şekilde karşılık verdi.
'Evet Hwang Hyunjin daha hastalığınla ilgili onu uyarmadım ama aklımda.Ne oldu yoksa seni rahatsız mi etti?'diye merakla sordu patron.
'Hayır sadece koridorda çarpıştık ve bir anda kendi kendine konuşmaya başladı yani bende tam olarak etkisinden çıkamadım'dedim.

Patron ufak bir kahkaha attı ve devam etti.
'Lütfen ona fazla takılma daha önce çalıştığı iş yerinde zorbalığa uğrandığı söyleniyor o yüzden biraz hassas bir çocuk lütfen anlayış göster onu uyarıcam.Kesin çok pişman olup seninle konuşmaya çalışıp gönlünü almaya çalışır.Şimdi çıkabilirsin.' dedi.Patron gülümseyerek.

İlk başta şaşırsamda etkisinden çıkıp kafamı sallamakla yetindim.

Tam odadan başım yerde çıkmıştım ki odanın kapısında az önceki ellerin sahibini gördüm...O güzel elleri.

Umarım bir şeye benziyordur

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Umarım bir şeye benziyordur.
:)

Aydınlık Gelecek Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin