Uyarı bu bölümün başlarında Lena'nın neler yaşadığını öğrenicez. Kendini kötü hissedebilecek olanların okumasını tavsiye etmem çünkü yazarken zorlandım bayağı bir kaç bölüm sonrasında daha ağır yazıcam haberiniz olsun şimdiden.
~~~~~
Tam çıkarken o güzel elleri gördüm.
Tam uzaklaşıcaktım ki bir anda beni bileğimden tutup kendine çevirdi.
Lena ortaokul 2'deyken...
Eve gittiğimde beni koltukta bekleyen amcamla karşılaştım.Babamın nerde olduğunu sorudum.Annem iş gezisindeydi her zaman ki gibi.Amcam cevap verdi."Canım baban köye gitti bir yakınları vefat etmiş seni bana bıraktı."dedi.Pis bir gülümsemeyle.Hala omzumda duran çantanın kollarını sıktım.Amcamdan hiç bir zaman haz etmemiştim.
"Hadi git üstünü değiştir."dedi.
bende başımı sallayıp odama girdim.Ardından çantamı çıkarıp bir kenara bıraktım.Tam okul formamı çıkarıyordum ki amcam içeri daldı.Hemen üstümü düzelltim.
Amcam da ayıplar gibi baktı.Arkasını döndü kapıyı kitledi.Kapının hemen yanındaki yatağıma oturdu.
"Ben senin amcanım benden çekinme üstünü değiştirmeye devam edebilirsin."dedi.Hafif gülümseyerek.
(bu bölümü yazarken gerçekten çok zorlanıyorum.)
Bir anda gözlerim doldu kapıya doğru koştum açmaya çalıştım ama o adam hemen kapının yanındaki yatağa oturduğu için anında beni tuttu.Bir anda sinirlenerek bana tokat attı.
"Bende seni uslu bir kız sanardım Kim Lena."dedi.
Gözlerimden usulca yaş akıyordu.
Lütfen taciz edilmek istemiyorum,diye düşündüm kendi kendime.Beni arkasında duran yatağa fırlattı.Bir anda çığlık attım en tiz sesimle.Anında kulaklarını tıkadı gözleri büyü.Şokun etkisinden çıktıktan sonra yanıma gelip ağzımı eliyle kapadı.
Sonra işaret parmağını ileri geri sallayarak benimle konuştu
"Bir daha böyle bir şey yaparsan cezasını ödersin." dedi.
Kapalı olan perdeleri açtı.Evimiz tenha bir yerde olduğu için onun açısından sıkıntı yoktu.
"Gün ışığını severim peki ya sen ?"
.
.
.
Günümüz
İsminin Hyunjin olduğunu öğrendiğim adam beni kolundan tuttu ve kendine çekti.Gözlerim doldu onun yüzüne bile bakmadan kolumu çekmeye çalıştım.
"Neden yüzüme bakmıyorsun?"dedi. Hiç onu takmadan kolumu çekmeye calışıyordum gittikçe kolumu sıkmaya başlamıştı.
"SANA NİYE YÜZÜME BAKMIYORSUN DEDİM.YÜZÜMDE NE VAR O KADAR İĞRENÇ BİR İNSANMIYIM BEN."dedi.
Bende son olarak cesaretimi toplayıp ona baktım.
"BENİ BIRAK AYNI ŞEYLERİ TEKRAR YAŞAYAMAM ANLADIN MI YAŞAYAMAM ESKİYE GERİ DÖNEMEM yeter."dedim sonlara doğru sesim kısılmıştı.Karşımdaki adam sanki rüyadan uyanmış gibi ellerini çekti bir anda.
Koşarak tuvalete gidip kendimi bir kabine attım.Vucüdum titriyordu.Krize girmiştim telefondan Ryujin'i aramam gerekiyordu ama telefonum yanımda değildi.Kabinden çıktım duvardan tutunarak ofisime ilerlemeye çalıştım ama titreyen bedenim ve dolmuş gözlerim bunu engelliyordu.
Bir anda yere yığıldım gözlerimi kapamadan önce Hyunjin'i gördüm başımda.Hwang Hyunjin'i...
Bu bölümü yazmak benim için biraz zordu.Umarım beğeniyorsunuzdur. Bol bol yorum ve oy atın lütfen. Kendinize iyi bakın.Byee
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aydınlık Gelecek
Fanfiction"Sen benim en büyük fobimsin." dedi kız karşısındaki uzun boylu adama
