hermione x yn slytherin

Bölüm 2

Hermione Granger

Geçen yıl olanlardan sonra huzurlu bir yıl geçirme ümidiyle masaya yeni gelen yemeklerden biraz tabağıma alıp yemeye başladım. Etrafa baktığımda herkesin iştah ile yemek yediğini görüyorum. Tek bir kişi dışında yn slytherin. Sadece etrafı gözlüyor bu haliyle ürkütücü görünüyor neden herkesin ondan korktuğunu anlayabiliyorum. 

Geçen sene olan olaylarda hayalet gibiydi onu neredeyse senenin çoğunda göremedim. Ona bakmaya devam ederken gözlerimiz buluştu. Utançtan hızlıca gözlerimi kaçırdım ama onun gözlerini hala üstümde olduğunu hissedebiliyordum. Rahatsız bir şekilde yemeğimi yemeye devam ettim.

Yemek bitince herkes yatakhanelere dağıldı. Biraz kitap okuyarak zaman geçirdim. Sonunda bende yatağıma gittim. Bu yılın heyecanı içinde uykuya daldım.

Sabah kalktığımda saat hala erkendi. Ders programını kontrol etmeye gittiğimde ilk dersin bitki bilim olduğunu gördüm. Bu dersi seviyorum bitkiler beni mutlu ediyor. Camdan dışarı baktım Hagrid'in kulübesinin önünde mızıka çaldığını gördüm. Birkaç dakika onu izledikten sonra hazırlanmaya başladım. Son olarak kravatımı taktıktan sonra kahvaltı için büyük salona doğru yürüdüm. Merdivenlerde yine Crabe ile Goyle'ın birilerini merdivenden düşürmeye çalıştıklarını gördüm.

Gözlerimi devirip ilerlemeye devam ettim. Zorbalardan nefret ediyorum. Büyük salona girdiğimde Harry ve Ron ortalıkta yoktu. Oturup basit bir kahvaltı yapmaya başladım. Bitki bilim dersi Slytherin ile olucağını hatırladım. Slytherin masasına baktım Yn den hiçbir iz yoktu. Onu bazen kontrol ettiğim doğru ama bunun bir nedeni var. Ondan şüpheleniyorum. Kim şüphelenmez ki? Geçen sene olanlarda bir parmağı olduğunu biliyorum. 

"HERMİONE" ani sesle hızla sese doğru döndüm. "Bir saattir sana sesleniyoruz" o zaman Ron olduğunu ve yanındaki Harry'i gördüm.

"Pardon dalmışım" Ron bana şüpheyle baktı. O zaman kahvaltının bittiğini fark ettim. Harry gözlüğünü silmeyi bırakıp bana baktı.

"Derse geç kalacağız gidelim" sessizliği bozarken uyardım. O zaman onlarda onayladı. Derse gitmek için hızlıca merdivenlerden indik. Sınıfa gittiğimizde birkaç kişi dışında herkes ordaydı. Harry ve Ron çoktan yerlerine geçmişti. Tek boş yer Yn'nin yanına gittim. Dikkatli bir şekilde kitabı inceliyordu. Profesörün gelmesi birkaç dakika sürdü. Ona baktım burada olduğunu belirtmek için sahte bir şekilde öksürdü.

"Evet çocuklar bu dersimizde önünüzde de gördüğünüz adamotunu işleyeceğiz. Onlar hakkında bilgisi olan?" Onları okumuştum ne olduklarını çok iyi biliyordum. Hızlıca parmak kaldırdım ve profesörün beni fark etmesini bekledim.

"Evet bayan Granger." İlk önce duruşumu düzelttim. Ve konuşmaya başlamadan önce düşüncelerimi son kez topladım.

"Adamotu şifalı bir bitkidir. Adamotu sıvısı biçimleri değiştirilmiş, taşlaştırılmış veya lanete uğramış kişileri iyileştirmede kullanılır. Çığlığı birini öldürecek kadar güçlüdür." Cümlemi bitirip gururla profesöre baktım.

"Tebrikler bayan Granger. Gryffindora 10 puan." Tüm gryffindorların nasıl sevindiğini izleyip gülümsedim.

"Adamotu çığlığı birini öldürmez ama bayıltabilir bu yüzden kulaklıklarınızı takın" Masada duran kulaklığımı alıp kulağıma sıkıca taktım. Profesörün bitkiyi nasıl saksıdan çıkardığını izledim. Korkunç bir çığlıktı. Hemen kulaklıklarıma ellerim ile bastırdım. Neville'ın yere düştüğünü gördüm.

"Anlaşılan Bay Longbottom kulaklığını takmamış" Birkaç kişinin kıkırdadığını duydum. Bu komik bile değildi klasik slytherinler.

"Önemli değil sadece bayıldı" Sonra herkes kendi işine döndü. Saksıdan bitkiyi çıkardım ve iğrenç çığlıklar tüm sınıfı kapladı. Bitkiyi saksıya aktardım ve üstünü tekrar toprakla kapladım.

Etrafa bakmaya başladım sonra Yn'nin hareketi dikkatimi çekti bitki çığlık atmıyordu. Çok şaşırmıştım. Bu bitkilerin toprağa girmeden susmaları imkansızdı.

"Bunu nasıl yaptın?!" bakışları beni buldu soruma yanıt vermeden önce beni dikkatlice inceledi. Sorduğuma şimdiden pişman olmuştum.

"Ne oldu Granger yeteneklerime hayran mı kaldın?" yetenek derken yani bunu o yapıyordu. Etkieyici. Bir dakika böyle düşünmemem gerekiyor. Cevap vermeden önüme döndüm. Onunla konuşmamam gerekiyor. Bakışlarını hala hissediyorum. Sesini duyana kadar birkaç dakika geçti.

"Bir büyü, bu iğrenç sese katlanmamı kimse bekleyemez" sesi soğuktu. O hep böyleydi geçen sene Harry onunla konuşmaya çalıştı. Voldemort veya kötü güçler hakkında ama o tamamen görmezden geldi. Sonrasında zaten Draco gelmişti ve onu uzaklaştırmıştı. O zamandan beri onda bir şeyler olduğunu hissediyorum.

Ders bittiğinde büyük salona gittik. Rahat bir ortamdı yemek yerken bir baykuş gözüktü. Ron'a doğru uçuyordu. Baykuş sonunda pençesindeki mektubu Ron'un önüne fırlattıktan sonra gitti. Ron mektubu açmaya başlarken mektubun bir çığırtkan olduğu ortaya çıktı. Ani hareketle hafifçe sıçradım.

"Ron Weasley gizlice arabayı alıp Hogwars'a gidiyorsun ve arabayı çarpıp bir ağaca zarar veriyorsun!?!? Senin yüzünden baban soruşturulmaya alındı haberin var mı!?!? Eğer tek bir hatan olursa doğruca eve geleceksin?!?!?!" Çığırtkan son olarak Ginny'e döndü.

"Ginny tatlım gryffindora alındığın için bende babanda seninle gurur duyuyoruz" Ginny'e baktım utandığı çok belliydi ve Ron'un yüzündeki tepki paha biçilmezdi hafifçe kıkırdamaya başladım.

"Komik değil Hermione" Ron hayal kırıklığına uğramış bir şekilde söyledi.

"Kesinlikle komikti bunun komik olmadığını söyleyemezsin Ron" Harry kahkahaların arasında cevap verdi.

"Yüzünü görmen lazımdı" bununla daha fazla güldüm. Hala Ron ile dalga geçilirken gülmemi durdurdum üzerimde gözler hissedince hızlıca slytherin masasına baktım. Yn'nin bakışlarıyla karşılaşınca kaşlarımı çattım. Bu sefer bunu görmezden gelmeyeceğim. Ama sadece bana bakmıyordu. Hala şakalaşan herkese özellikle Ginny'e en sonunda masasından kalktı ve hızlıca büyük salondan çıktı.

Arkasından bakarken düşünüyorum "ne planlıyorsun Yn slytherin?"