soulmate

12/12

Hyunjin'in doğum gününün üzerinden aylar geçti ve hâlâ ruh eşini bulamadı. Seungmin ve Hyunjin gerçekten yakın arkadaşlar oldular. Seungmin genellikle sevimli tarafını sadece Hyunjin ile yalnız olduklarında gösteriyordu.

Bugün Seungmin'in doğum günüydü, 17. yaş günü. Biraz gergindi. Bugün renkleri görecek mi? Ya da belki yakında? Ama ne zaman?

Evden çıkmadan önce derin bir nefes aldı. Her şey sadece siyah, beyaz ve griydi.

Yavaşça okula gitti ve arkadaşlarını aradı ve Felix üzerine atlayarak, "Doğum günün kutlu olsun Seungmin!" dedi.

"Teşekkürler."

Jisung ona sarıldı ve "Merhaba Seungmin! Doğum günün kutlu olsun kardeşim." dedi ve ardından Jeongin geldi.

"İyi ki varsınız çocuklar, renkleri görebiliyorsunuz"

Felix gülümsedi ve Seungmin'in omzuna hafifçe vurdu, "Bugün göreceksin, merak etme. Herhangi birini renkli görürsen bize söyle."

"Merhaba sevgilim," dedi Minho, Jisung'a arkadan sarılarak.

Seungmin "İğrençsiniz." dedi. Minho gözlerini devirdi, "Her neyse Bay Hwang." diye dalga geçti ve Jisung'u arkasından sürükledi.

"Aman Tanrım! Şu heriflere inanamıyorum. Bu arada erkek arkadaşım nerede?"
Erkek arkadaşını gören Jeongin elini salladı ve "Buradayım tatlım" dedi.

"Merhaba, bu dudakları ısırmadan önce şu evcil hayvan isimlerini kes" diye şaka yaptı, "Ama daha sonra yatağımda yapabilirsin."

Jeongin "Kapa çeneni!" diye bağırdı ve uzaklaştı.

Changbin, Seungmin'e "Pekâlâ, gitmeliyiz." dedi ve Felix ile oradan uzaklaştılar.

"Harika yalnızım."

Dürüst olmak gerekirse, Seungmin Hyunjin ile yüzleşmeye cesaret edemedi. Kendini çok kötü hissetti. Birincisi, menfaatleri olan arkadaşlar ama ruh eşleri değil, diye tahmin ediyordu.

Peki ya Seungmin ruh eşini bulursa? Özellikle de onu sevmiyorsa? Çünkü Hyunjin'i seviyordu...

Hyunjin ile yüzleşmek istemiyordu. Hyunjin'in hissettiği bu mu?

Derince içini çekti. Sonra her zamanki gibi sınıfa gitti. Ama Hyunjin'i hiçbir yerde bulamadı.

"Nerede o?"

[hyunjin pov]

Bugün Seungmin'in doğum günü. Ya biriyle tanıştığında renkleri görürse? Onun adına mutlu olmalıyım değil mi? En azından ruh eşini buldu... Neden yine ağlıyorum? Ah doğru, ben onun ruh eşi değilim.

Ama bugün onun doğum günü, onun benim için orada olduğu gibi ben de onun yanında olmalıyım.

[ilahî bakış açısı]

Teneffüs zamanıydı ama Hyunjin hiçbir yerde değildi. Seungmin'i hem kızdırdı hem de üzdü. Aslında biraz kırılmış hissediyordu.

Seungmin, arkadaşlarının olduğu masaya gidip, "Nerede bu orospu?" diye sordu.

"Bilmiyoruz. Ulaşmayı denedim ama başarısız oldu." diye açıkladı Chan.

Seungmin içini çekti ve başını salladı, "Tamam" dedi.

"Neyse, Seungmin doğum günün kutlu olsun."

"Teşekkür ederim."

Seungmin kendini muaf gördü ve Hyunjin'i aradı. Gerçekten çok kızgındı, bugün onun doğum günü ama Hyunjin ortalıkta yoktu. Onun için önemsiz birisi miydi? Onu öylece bırakacak mıydı?

Seungmin öfkeyle koridorda yürüdü ve gözleri birini buldu. Biraz karanlıktı. Seungmin ve diğer adam gözlerini kısmıştı.

İşte o zaman renkler bir sel gibi dökülmüştü. Sonunda ruh eşiyle tanışmıştı.

Seungmin gözyaşlarına boğuldu ve o kişinin yanına koştu. Adam da aynısını yaptı ve koridorun ortasında birbirlerine sarıldılar.

"İnanamıyorum." diye mırıldandı Hyunjin. Birbirlerinin omzuna ağlıyorlardı.

"Senden başkasını renkli görmekten korktum. Ama sen benim ruh eşimsin."

Hyunjin kıkırdadı, "Ben de seni seviyorum."

Seungmin onu itti ve Hyunjin'in koluna  vurdu. "Sus, neredeydin?! Sensiz ne kadar yalnız hissettiğimi biliyor musun?!"

"Seninle yüzleşemediğim için üzgünüm. Şimdi sana sımsıkı sarılmam lazım." Hyunjin, Seungmin'e sıkıca sarıldı ve ona öpücükler verdi.

"Ruh eşi olduğumuz için, sen benim─"

"Evet ve fikrimi değiştirmeden önce kapa çeneni."

Hyunjin kıkırdayarak "Seni çok ama çok seviyorum." dedi.

"Kapa çeneni."

"Başka bir şey söylemeyecek misin?"

"Senden nefret ediyorum."

"Bu değil."

"Kapa çeneni."

"Seungmin hadi!"

"Ben de seni seviyorum. Şimdi sus çünkü utanıyorum."

𝓽𝓱𝓮 𝓮𝓷𝓭

SOULMATE
translated by: yutawies
cr: @scvngjin